Temat do narzekań

Katarzyna

Zgubiłam telefon. Tak, tak, dokładnie, zgubiłam! Miałam go ze 3 lata, znajdowało się w nim wiele cennych informacji, kontaktów i tego typu rzeczy. Jestem wściekła na siebie, że nie "upilnowałam" go bardziej. Zawsze co parę sekund sprawdzałam czy na pewno go mam, a dzisiaj jakoś wyszłam z domu, na przystanku go nie wyciągałam i zorientowałam się dopiero jak już byłam w szkole. Zapewne wysunął mi się z kieszeni jak wstawałam z siedzenia w autobusie, bo w innym przypadku usłyszałabym stukot, gdyby spadł na chodnik, tudzież ulicę. Na pewno nikt mi go nie ukradł, bo wokół mnie stali tylko uczniowie szkół, a na pewno bym poczuła, bo kieszeń miałam ciasną. Przetrząsnęłam cały dom w poszukiwaniach i go nie ma. Trudno, zdarza się Sad

Karta SIM jest już zablokowana także nikt mi kasy nie będzie nabijał (mam na abonament, bez ograniczenia wydawanych pieniędzy), mama dzwoniła kilka razy, ale nikt nie odbiera (a jakże by inaczej! Chociaż telefon mam zupełnie wyciszony i bez wibracji także ktoś mógł nie słyszeć...), a na koniec wysłała SMS-a z prośbą skontaktowania się na ten numer i obiecała nagrodę za zwrot.
Na razie dostanę pewnie tymczasowy telefon, tata może ma gdzieś na strychu, a jak ten mój się nie znajdzie to po prostu trzeba będzie kupić nowy i zapomnieć o całej sprawie. Ale i tak jestem wściekła i rozżalona. Mam nadzieję, że znalazła go jakaś dobra dusza i zwróci, chociaż znając Polskę... Głupia muszę się przyznać, że trzymałam kilka haseł w komórce. Nie jakieś cenne, ale do rockmetala czy do skrzynki pocztowej. Na wszelki wypadek pozmieniam te hasła. I na przyszłość będę pamiętać, żeby uważniej pilnować swoich rzeczy! Albo nie tyle uważniej, co chować je do głębszej kieszeni.

Wybaczcie za biadolenie, ale musiałam się komuś wygadać.

Aune

Katarzyno, mi również zdarzyło się coś podobnego jakieś 6 lat temu. Łaziłam z bratem po osiedlach i zgubiłam komórkę koło jednego drzewa przy którym zachciało się nam robić zdjęcie. Potem był prawdziwy dramat, więc dokładnie wiem jakie uczucia Ci teraz towarzyszą. Oblatałam z babcią wszystkie miejsca w których byłam z bratem i nic! Komórkę szlag trafił. Na szczęście jednak znaleźli ją jacyś państwo, zadzwonili i babcia poszła odebrać moją zgubę. Także są jeszcze porządni ludzie na tym świecie. Gdyby tą komórkę znalazły jakieś dzieciaki to pewnie bym jej już nie odzyskała, a tak służy jeszcze mojej mamie po dziś dzień.
Nie martw się. Może akurat ktoś się odezwie? Zależy kto ją znajdzie. A w razie czego trudno. Machnij ręką. Będziesz miała nową. Znam przypadek, że osoba dostała nowiutką bardzo drogą komórkę, którą cieszyła się przez kilka dni, bo... utopiła ją przypadkowo w kiblu!
Dobrze by było jakbyś miała pasek do komórki. Ja mam taki długi i kilka razy dzięki niemu nie spotkał jej marny koniec na betonie. Dziś komórki są cienkie, lekkie itd, ale coś za łatwo się wyślizgują z łap i kieszeni Smile

Dark Rose

O jeny, to musi być straszne stwierdzić, że się nie ma telefonu! Na szczęście nie znam tego uczucia (odpukać), ale mogę tylko powiedzieć, że trzymam kciuki, aby Twój telefon się znalazł... Może jednak znajdzie go ktoś uczciwy?

Gloom

Ja raz zgubiłem telefon... na dwa lata. Okazało się, że wysunął mi się z kieszeni podczas jazdy samochodem i spadł pod siedzenie. A przy jakości polskich dróg ilość stukotów dochodzących z zawieszenia jest tak przeogromna, że i na ten nie zwróciłem uwagi. Przejeździł sobie 2 lata, po czym moja mama przypadkiem przy wysiadaniu straciła go nogą. Wink

Tak w ogóle, to niektórzy ludzie (jeśli można ich tak nazwać) są wredni. W 4 kl. podstawówki robiłem z kolegami badania środowiskowe na osiedlu... Robiliśmy coś przy piaskownicy, bawiła się w niej mała dziewczynka i jej mama. Poszliśmy gdzieś dalej i zorientowaliśmy się, że nie mamy piórników. Wszystko wskazywało na to, że zostawiliśmy je właśnie przy placu zabaw. Wróciliśmy tam, ale niczego nie było. Tydzień później podbiegła do mnie ta mała dziewczynka i do mnie tak: 'wiesz co, moja mama wzięła ci twój piórnik, muszę jej powiedzieć, żeby Ci oddała, bo przecież nie będziesz miał kredek.' Mnie zatkało, bo ta kobieta mnie znała, mieszkała parę pięter nade mną. Pal licho ten mój piórnik, bo przecież dużej wartości w sumie on nie miał, góra 100 zł, ale mój kolega tam miał dość drogą MP4. Eh... Mad

Katarzyna

Dziękuję Wam bardzo za pocieszenia!
Pal licho ten telefon już, ale i tak możliwe, że się znajdzie, bo... przypomniało mi się, że zostawiłam go w szkole na ławce przed salą geograficzną! To o wiele lepsza sytuacja niż jakbym zgubiła go w autobusie. U mnie w szkole raczej nie ma złodziejstwa, zawsze uczniowe oddają telefony nauczycielom, do sekretariatu lub do biura rzeczy znalezionych. Co chwilę ktoś gubi telefon, a jeszcze się nie zdarzyło, że ktoś zabrał. Mam nadzieję, że będzie tak i w moim przypadku. Pójdę jutro popytać, poniuchać i może jednak się znajdzie. Oby. Będę wówczas przeszczęśliwa. Dobrym znakiem jest także to, że nikt nie odbierał co może oznaczać, że telefon po prostu leży gdzieś na jakimś biurku w sekretariacie i czeka na odbiór osobisty. Zobaczymy jutro Smile

kaska_tarja

Trzymam kciuki Kasiu Smile

Sama dziś w szkole na ostatniej lekcji zorientowałam się, że gdzieś zostawiłam marynarkę. Najprawdopodobniej nie wzięłam jej z sali po którejś z wcześniejszych lekcji. Pal licho marynarkę. Gorzej, że w kieszeni miałam schowane pieniądze i kolczyki (musiałam je zdjąć, bo nie wiadomo dlaczego strasznie zaczęły mnie od nich uszy boleć...). Nerwów się troszkę najadłam, ale na szczęście jakiś dobry człowiek znalazł ją i odniósł na biurko ochrony. Czekała na mnie cała i zdrowa. Mam nadzieję, że i Twoja komórka się znajdzie Smile

Skoro zgubiłaś ją w szkole to są większe szanse Smile

Powodzenia w poszukiwaniu!

Katarzyna

Narzekania ciąg dalszy.
Telefon się nie znalazł. Pytałam w sekretariacie, w pokoju nauczycielskim, na portierni, u sprzątaczek i w biurze rzeczy znalezionych, ale komórka przepadła jak kamień w wodę. Nikt się też nie odezwał. Zdziwiłam się trochę, bo po ustawieniu opisu na Naszej Klasie w szkole spytało mi się kilka nieznajomych osób czy już znalazłam Wink

A sprawa prezentuje się jeszcze gorzej, bo telefon miał na karcie SIM kod PIN. Zgubiłam go akurat jak miał słabą baterię, więc osobie, która go znalazła na pewno już się rozładował i nie ma szans włączyć go i użytkować. Tak samo nie może odebrać wiadomości i połączeń, które wykonała moja mama.
Mam nadzieję, że wcześniej czy później się znajdzie. Póki co, macham na to ręką, ale i tak jestem rozgoryczona z powodu zgubienia rzeczy tak sentymentalnej.

Aune

To ja sobie ponarzekam na swoją pracę. Dziś byłam tam od 7.15 do 19.00. Koniecznie muszę pobić ten rekord, bo normalnie nie wytrzymam! Może w ogóle powinnam przywieźć sobie z domu śpiworek i zostawać tam na noc...? :-/

Black Day

Ja jak zwykle w tym temacie:P

Zapalenie gardła, znów a jak;) Poza tym nauka, nauka, nie mam zycia osobistego ha!
Wstaję o 6 rano, a o 20 wracam do internatu. Paranoja, ale za to niezależna.

Poza tym nagrywałam Calling Grace i nagrałam je za wolno:[ Dlatego kiedy wyzdrowieje biorę się za dalsze prace:)

Shego!

U mnie też nauka, nauka i jeszcze raz nauka...
Już dostałam jeden z rosyjskiego, bo nie miałam przepisanych wymagań z przedmiotu tylko je sobie wpięłam do zeszytu <!zła!>
I też mnie wzięło jakieś przeziębienie: boli mnie gardło, katar i taka śpiąca jestem, a jeszcze z geografii mam trochę nauki... Ale to jest jeden z moich ulubionych przedmiotów, więc jakoś to będzie :P

Daraena

W zasadzie też nie posiadam życia osobistego (zajęcia od 8 do 21), ale specjalnie mi to nie przeszkadza ;P przywykłam. I wy, dziewczęta, przywykniecie Smile

DarkSide

Cameloth

Ja sobie ponarzekam na śląską mentalność ludzi. Ostatnio rozbijałem mur ze starej bramy u mnie przy wyjeździe z podwórka. Jak to wszyscy ślązacy uważają, że wiedzą lepiej jak co się robi, w dodatku lubią sobie popić przed robotą. Przechodząc obok sąsiad myślał, że student nie wie jak rozwalić mur, wziął ode mnie młot 5kg i walnął tak niefortunnie, że złamał mi trzonek od młotka i rozwalił cegły, które miały iść do odzysku. Do końca roboty (ok 4h) musiałem bawić się malutkim dłutkiem i zwykłym młotkiem. Nienawidzę tej pewności siebie hanysów :/

Cornelia

Wróciłam sobie przed paroma minutami ze szkoły. Czuję się umierająca, naprawdę Surprised

Na trzy dotychczasowe tygodnie byłam w szkole jeden (!) tyle choruje. Do tego za tydzień wyjazd na koncert, kolejne dwa dni z głowy.
A z drugiej strony jak sobie myślę, że jutro znów tam mam iść to mi się nie chce. Chyba nigdy nie przyzwyczaję się do spania cztery godziny dziennie, wstawania o szóstej i wracania o 21. Usz.
Wszstko mnie boli i poszłabym spać, a tu stosy zadań.

Gethsemane

^ Może jednak zrób sobie porządne wolne? I wracaj do zdrowia : D

Kurczoki, struna mi puściła napięcie, z razem z tym mam kompletnie rozstrojony instrument, i weź to człowieku strój, nie chce mi się. ; <

Dark Rose

A ja ponarzekam, ze sobie robiłam spokojnie ćwiczenia ze szwedzkiego, kiedy to nagle mój wspaniałomyślny sąsiad puścił swoją ukochaną muzykę - czyli nieustającą rąbankę hh! I weź tu się człowieku skup! Chłop ma chyba z 26 lat, coś koło tego, a zachowuje się jak dzieciak. Czeka, aż mamusia wyjdzie i jechana. Tymi swoimi cudownymi kawałkami raczy mnie często gęsto o 8 rano, albo tak jak teraz - w środku nocy. W środku dnia to normalka. Co gorsza, ma pokój pode mną, więc jak śpię (albo przynajmniej usiłuję), to łóżko mi się trzęsie i słyszę dokładnie każde słowo i każdy, eee ... rytm? Kiedy moja siostra zdawała maturę (rzecz jasna w takich warunkach nie da rady się uczyć) on robił to samo, czyli że użeramy się z nim już ponad 11 lat. :/ Trzymajcie mnie, bo zwariuję niedługo...

Aune

Jak nie skończy do 22.00 to dzwoń na policję, że zakłóca ciszę nocną. Pare razy tak na niego nasłać i szybko się skończy jego "wolnoć Tomku...".

Dark Rose

Szczęśliwie skończył... Ale już kilka razy się go upominało, i za każdym razem następnego dnia zastawaliśmy szkody - porysowane drzwi w piwnicy, czy jakieś takie inne przejawy dewastacji... Albo on jest jakiś nienormalny, albo zwyczajnie mentalnie zatrzymał się w przedszkolu.

DarkSide

Ja też mam fajną parkę za ścianą w sypialni.
Koleś to chyba jakiś niespełniony muzyk, bo od ponad 2 lat napiernicza na basówce jeden kawałek...Tak, cztery nuty na krzyż przez ponad 2 lata Mr. Green

Poza tym czasem ich łóżko jest za blisko ściany przy każdym hm...pchnięciu? Mr. Green

obija się rytmicznie o ścianę Mr. Green

Mamy czasem z nimi przeboje ale radzimy sobie Mr. Green

Kreuzburg

No to macie niezłe przeboje ze sąsiadami... Tak to bywa jak się ma sąsiadów, a niemal wszędzie trafiają się psychopaci Mr. Green

Ja też mieszkam w bloku, to czasami jaka impreza u sąsiada przedłuża się do 3 rano i wtedy to śpiewy ułańskie odchodzą, że w sumie to pęknąć można ze śmiechu, ostatnio dziwnym trafem wiecznie ktoś nowy się wprowadza i jadą sobie z tymi wiertarami z dopalaczem młota, celem zerwania jakich płytek czy przeróbki betonowej ściany na inne badziewie. Mnie to tam nie przeszkadza ale mam małe dziecko a oni tego nie rozumieją już Pażdziochy jedne no... to tyle tytułem narzekactwa Very Happy