Temat do narzekań

Dark Rose

A ja ponarzekam na insekty. W sobotę byłam z moim lubym u niego na działce za miastem, sam środek lasu, oboj jezioro... Ale nie myślałam, że już w maju są komary i to takie upierdliwe. Sad

Pogryzło mnie 13 sztuk, nogi i ręce spuchły mi jak banie, swędziało jak jeden diabeł, właściwie zawsze mam taką reakcję na ugryzienia komarów, ale tym razem postanowiłam coś z tym zrobić... I byłam u lekarza dzisiaj, dostałam zastrzyk (dzięki czemu teraz mnie boli pewien mięsień i nie mogę siedzieć xD) taki żeby mi obrzęk trochę zszedł i mniej swędziało, jakieś tabletki i skierowanie do poradni alergologicznej... No bo skoro tak reaguję na zwykłe komary, to co by było na osę/pszczołę/kleszcza? Muszę to zatem sprawdzić. No i kolejne narzekanie, pierwszy wolny termin u alergologa jest 30 czerwca. ;] Do tej pory chyba z domu nie będę wychodzić. :P Ech nasza polska służba zdrowia... I komary...

Aune

A tu się zgodzę! Byłam w weekend w domu i zadziwiła mnie aktywność komarów. Dawno nie było u nas tak licznych, o tak wczesnej porze i do tego strasznie schlamnych! Nie boją się żadnego odganiania. Wieczorem nie ma szans na spokojne siedzenie na dworzu. Z jednej strony dobrze, że mieszkam w Wawie, bo tu na razie nie ma takich problemów, a też jestem uczulona na komary.
Za to są inne problemy. Woda w Wiśle opada wolno, zamknęli Wał Miedzeszyński i muszę się tarabanić innym autobusem do pracy. Poza tym do Wisły mam niedaleko, więc jak wał puści, to będzie tragedia. Nie zna się dnia ani godziny. Jak patrzę z balkonu na zielone osiedle, na dzieciarnię grającą w piłkę, dziadków prowadzących swoje psy na spacer, to wierzyć mi się nie chce, że w kilka chwil mogłoby to wszystko znaleźć się pod wodą sięgającą 4 piętra. Mam nadzieję, że nic się jednak złego nie wydarzy.

Anarie

No i znów zostałam sama... Xupicor pojechał własnie autobusem do łowicza, a stamtąd pociągiem wróci do domu. Jak zawsze przeżywam, oboje przeżywamy... jak już dojedzie do domu, to odetchnę... najgorsze są właśnie te chwile po rozstaniu, sama droga... dziś tylko siedze w pokoju i łzy wylewam...

Cornelia

Ja jestem naprawdę cierpliwa, ale teraz to już jest przegięcie -.- Do piątku mam wystawianie ocen, w czwartek egzamin i samo to już by wykańczało psychicznie i fizycznie. Ale do tego wszystkiego jeszcze sprawdzian z fizyki, matmy, angielskiego, biologii, geografii, dwa z historii, trzy z historii muzyki, wypracowanie z polskiego wypracowanie & dwa sprawdziany z polskiego, religia (XD). Chyba wszystko. Pięć dni mam na zaliczenie tego wszystkiego i nie mam pojęcia jak ja mam to zrobić. Nie zna ktoś sposobu, na przedłużenie tygodnia? Wink

A do tego wszystkiego dziś wstałam z gorączką i mówić nie mogę. Wrrrr.

Katarzyna

Nie wiem, czy ktoś tu coś wspominał, ale w najbliższych tygodniach na pewno nie będę pisać na forum ze względu na pobyt w szpitalu. Obecnie mam przepustkę na 3 dni, więc próbuję nieco ogarnąć tematy i nowe posty, które żeście napisali Mr. Green

Pozdrawiam wszystkich Smile

Bestia

ojoj, co się stało, Kasiu?

Woody

Wracaj nam szybko do zdrowia Very Happy

Ja trzymam kciuki będzie dobrze, też byłem w szpitalu, 1 raz na szczęście nie tak strasznie tylko nudno pod kroplówką tak leżeć Mad

kaska_tarja

Zastanawiam się ciągle czy powinnam to napisać w temacie o narzekaniu czy w temacie o chwaleniu się, ale obecny nastrój jednak przeważył szalę na tę stronę.

Po pierwsze wróciłam niedawno do domu po operacji. Na szczęście wszystko poszło dość gładko i bez komplikacji, z czego powinnam się cieszyć, ale teraz czuję się fatalnie. Jestem strasznie obolała a to uczucie "ciągnących" szwów doprowadza mnie już do szału... chcę się tylko dobrze wyspać i zacząć normalnie wykonywać czynności. A do tego zwolnienie ze wszelkiej aktywności fizycznej co jeszcze bardziej mnie przygnębia. Ale cóż zrobić. Jak to mówią - coś za coś...

No a po drugie przez to wszystko mam znacznie mniej czasu, który mogę poświęcić forum. Rzadko tu zaglądam i tylko zaległości sobie robię. Mam nadzieję, że wkrótce wszystko nadrobię Smile

Black Day

Hmm siedzę właśnie na inf. i bd narzekać , że nie miałam czasu przez rok aby tu zajrzeć. <zła>

Poza tym, hmm... Rezygnuję ze szkoły muzycznej, mojego kochanego wokalu i bd chodzić na prywatne lekcje(jeśli się uda), nawet to mnie tak nie martwi jak wizja chodzenia do lekarza 3 razy w tyg na odczulanie, którego się boje, acz kolwiek sama nie wiem czemu;p Wink

lucr0m

Ja ponarzekam na awarię w Netii - przez dwa dni nie miałem telefonu i internetu...

Black Day

Idę zaliczać dwa spr z zasad muzyki, spr z historii muzyki i nic nie umiem.
Ha! Koniec roku bliski, a ty siedzisz przed książkami.

Żyć i umierać

Xupicor

Mam smutny obowiązek nie tyle narzekanie, co wiadomość od Anarie przekazać... Jej mama zmarła dziś rano. Kasia czuła, że jest Wam winna tę wiadomość.

Wybaczcie, że tak lakonicznie, ale nie ma w tym momencie chyba słów, które by potrafiły ukoić ból rodziny, a już na pewno ja takowych znaleźć nie potrafię...

Dark Rose

O mój Boże... Sad

Jest mi strasznie przykro... Przekaż Anarie moje kondolencje, niech się trzyma i postara być dzielna, chociaż to na pewno niesamowicie trudne w takiej sytuacji... Ech, bardzo smutna wiadomość. Sad

Mila

Tak mi przykro... To straszna wiadomość. Jak napisała Rosie przekaż Anarie kondolencje od nas wszystkich, bo wszyscy jesteśmy teraz z nią...

Aune

Co za przykra wiadomość... ciężko znaleźć słowa, które mogłyby choć trochę pocieszyć w takim trudnym momencie. Anarie, wiedz jednak, że jesteśmy z Tobą!

Xupicor

Anarie jest Wam wdzięczna za wsparcie. Na pewno jest jej to teraz potrzebne.

Cameloth

Większości forumowiczów ciężko jest znaleźć odpowiednie słowa na taką straszną wiadomość. Mnie również jest strasznie przykro, wręcz nie wiem co powiedzieć..

Anarie

Wszystkim Wam bardzo dziękuję za wsparcie... nie musicie mówić nic, bo nie da się tego wszystkiego opisać. Wczoraj odbył się pogrzeb, byłam otoczona kochającymi ludźmi... I po pogrzebie jest łatwiej. To było straszne apogeum bólu, teraz będzie już tylko łatwiej... ale na wszystko potrzeba czasu.

Aune

Anarie, bardzo Ci współczuję. To jest dla Ciebie naprawdę ciężki czas i życzę Ci dużo, dużo siły, żebyś przez to przeszła.
Przyznam szczerze, że czasem myślę o śmierci moich najbliższych. Kiedyś nie zwracałam na to uwagi, ale teraz dostrzegam jak rodzice się starzeją i robią się słabsi. I wtedy myślę sobie co będzie jak kiedyś odejdą i czy będę w stanie się odnaleźć w takiej sytuacji. Dziś mogę powiedzieć, że chyba bym tego nie zniosła! Nie to, że nie jestem samodzielna, ale nie wyobrażam sobie by nagle zabrakło rodziców. Taką stratę da się znieść gdy się jest po 40-stce, ma się dzieci, męża, własny dom, własne życie, a rodzice odchodzą w wieku np. 80 lat. Taka kolej rzeczy. Ale jak się traci rodziców nagle, w momencie gdy się jest jeszcze młodą osobą, to jest po prostu... niewyobrażalne.
Mam nadzieję Anarie, że masz przy sobie stale kogoś z rodziny czy przyjaciół. Wtedy będzie dobrze, zobaczysz. Ból minie, a wspomnienie o Mamie będzie czymś bardzo pięknym.

Anarie

Aune, ja to wszystko wiem... mój tata zmarł, gdy miałam cztery i pół roku... piętnaście lat temu. Teraz moi rodzice są znowu razem... łatwiej jest mi o tym myśleć w ten sposób i nie zapłakiwać się gdy ktoś powie "mama" albo "Nela" (tak ją wszyscy nazywali...)