Sarah Brightman

Child Of Bodom

Wiesz co jak ja złapę na coś fazę to później staram się ją przekazać innym, bo dobrą muzyką warto zarażać Smile

Deliver Me ma cudny teledysk, widziałem go jakiś czas temu, ale wtedy nie złapała mnie faza na Sarę Smile

, a refren jest śliczny, ona tak go delikatnie i anielsko śpiewa.

Za mną to ostatnio chodzi cały czas The Journey Home, zwłaszcza ten moment, gdy śpiewa:

Not every ROAD you come across is one you have to take
Now sometimes standing still can be the best move you ever make

Aż chce się żyć, a sam teledysk jest równie ładny, podoba mi się, że nagrała coś w arabskich klimatach, a ja lubię oglądać takie teledyski, na początku harem hehe, a później biega sobie po pustyni.

Aune

Child, a przesłuchaj sobie piosenkę "A Whiter Shade of Pale". Wprawdzie cover, ale mi się bardzo podoba w wykonaniu Sary. Tłuczę to dziś w głośnikach non stop.

I ja Twoje wrazenia po przesłuchaniu A Winter Symphony? Które kawałki Ci się podobają? Bo mi "Arrival" i "I Believe In Father Christmas" (ale teledysk taki sobie...).

Child Of Bodom

A Whiter Shade of Pale bardzo mi się podoba, zwłaszcza refren Smile

na koncercie La Luna jej to super wyszło.

A co do A Winter Symphony to słucham ją od paru dni i bardzo mi się podoba, choć nie w każdym utworze czuć ten świąteczny klimat. Odrazu spodobał mi się Arrival który po raz pierwszy jak czytałem został zaaranżowany pod wokal, bo jak wiadomo oryginał jest instrumentalny. Ave Maria z Fernano Limą jest również bardzo miło, tak samo jak Silent Night, a I've Been This Way Before mnie powaliło. Ten utwór jest przepiękny, wzruszający i cudowny, ta końcówka mnie powaliła. I Wish It Could Be Christmas Everyday również bardzo lubię, taki najweselszy utwór na płycie no i I Believe In Father Christmas. Płyta mi się bardzo podoba, bardzo przyjemnie się jej słucha i jak mówiłem dla takiego utworu jak I've Been This Way Before trzeba wręcz ją posłuchać, to prawdziwa perełka Smile

Sarah mnie nie zawiodła Smile

Arashi

Lubię Sarę Brightman, ale słuchając kilku wersji "Phantom of the Opera" (łącznie z polską) i ta jej, oryginalna, najmniej mi się podobała. Tylko mnie nie zjadajcie za taką uwagę :P

Daraena

Ja zjem. Bo najlepsze wykonanie Phantom of The Opera jest z koncertu "Live in Vienna" Mr. Green

słodki, anielski głos Sary w połączeniu z demoniczną barwą Chrisa Thompsona, przejmujące organy (dodać, że organista to długowłosy tajemniczy pan w długim skórzanym płaszczu - jakby wyjęty z mrocznej opowieści), orkiestra, chór + zespół rockowy, grający ten utwór w klimacie Nightwishowskim. To wszystko połączone z widokami wnętrza pięknej katedry Wiedeńskiej...

Child Of Bodom

Zgadzam się w pełni, pięknie to opisałaś. W tym wykonaniu Phantoma szczególnie podoba mi się końcówka, gdzie Sarah nie śpiewa ani za wysoko, ani za nisko, po prostu idealnie, a organy to jedna bajka, są niesamowite jak sam koncert z Wiednia. To jest doskonałe widowisko przy którym człowiek zapomina o świecie i te duety. Mnie zawsze ciarki przechodzą przy Sarai Qui i wzroku Sary na Alessandro Safinę, patrzy się na niego tak jakbym on wyznał jej miłość, to jest boskie, zawsze mam przy tym dreszcze...

Daraena

Jakbym te uczucia skądś znała Wink

Sam utwór jest genialny, i jeszcze tak dramatyczna gra... W ogóle jak ogląda się jej koncertowe duety ma się wrażenie, że ona strasznie szanuje i lubi ludzi, z którymi współpracuje. Tyle ciepła i uczucia z obu stron, a to się przenosi na głos. Każda z piosenek na tym koncercie nie jest tylko muzyką, lecz jakimiś konkretnymi doznaniami zamkniętymi w muzyce. Wszystko jest idealne: atmosfera tajemnicza, nie tyle religijna, co wiążąca się z uczuciami duchowymi; scena zrobiona znakomicie;każdy z muzyków (a szczególnie perkusista) tak się angażuje w tą muzykę, jakby to miała być ostatnia rzecz, jaką robią w życiu. W każdym wykonawcy, czy to jeden ze skrzypków w orkiestrze, czy to któryś z wokalistów śpiewających z Sarą, widać, że są prawdziwymi artystami, że na scenie nie widzą nic poza muzyką.
Jeszcze wracając do Upiora - ta scena jak Sarah stoi w loży po lewej stronie ogromnych piszczałek organowych, a Chris po drugiej, są tak lekko tylko oświetleni. To jeszcze wzmaga tajemnicę, a widok na organy jeszcze bardziej podkreśla monumentalizm utworu. A wokaliza na końcu - doskonale oddana przez krzyk Chrisa "Sing, my angel of music!". Dokładnie, wyglądali tam jak anioły ciemności.

Child Of Bodom

O tak, końcówka w wykonaniu Chrisa to mistrzostwo, doskonale do siebie pasują na zasadzie kontrastów.
A nie wspomianu to jeszcze o jednym duecie, a mianowicie chodzi mi o Fernando Limę, która to zaśpiewał w utworze Pasion, ahh cóż to za cudowny, melancholijny i romantyczny jak południe utwór. Sarah w dodatku tak go przedstawiła jakby był bogiem, widać, że ta kobieta kocha ludzi i widać było na końcu, że sam Fernando był zawstydzony tymi komplementami. A samo wykonanie poraża pięknem, latynoska muzyka, spokojny śpiew Sary w połączeniu z delitknym głosem Fernando daje bardzo wruszający efekt. Sam nie przepadam za takimi utworami, ale jednak ten mnie strasznie ujął i potrafię go słuchać bez końca.
Może to się wydawać dziwne, że aż tak to odczuwam, ale żadne słowa nie oddadzą tego co się czuje przy tej muzyce, a nie wystarczy tego posłuchać, to trzeba kochać.

Daraena

Ja przez Limę przekonuję się do kontratenorów, a to osiągnięcie niebagatelne. Facet ma coś tak ciepłego w barwie, że można go słuchać w nieskończoność. Z refrenem tego utworu mam skojarzenie z Silmarillionem - Eru kazał im właśnie wyśpiewać Hiszpanię, bo ten utwór nie oddaje tylko samych nut. To zapach świeżych owoców, morska bryza, urok wąskich uliczek, porywające tańce w szerokich sukniach, pokazy połykaczy ognia...

Child Of Bodom

Przepiękne porównanie, sam bym lepszego nie wymyślił Smile

Utworem, który mi się nigdy, ale to prze nigdy nie znudzi jest "Time To Say Goodbye". On coś takiego w sobie ma, że tylko jak słyszę początek to czuję się jakbym go pierwszy raz słyszał. Uczucia towarzyszące temu są nie do opisania, dreszcze mnie przechodzą, każda sekunda to prawdziwa uczta dla ducha. I ten wspaniały duet, każde słowo wyśpiewane z ogromną czułością i dramatyzmem, co można poczuć, utwór może doprowadzić do łez, a sam tekst jest nieziemski. Oczywiście najlepiej słucha się tego z zamkniętmi oczami.

[link widoczny dla zalogowanych]

To wykonanie, które dałem wyżej jest jednym z najlepszych jakie słyszałem i tym przy którym trudno mi wytrzymać do końca, jest strasznie wzruszające. Jak się patrzę na Andree, jak się uśmiecha, jaki jest szczęśliwy to aż serce rozrywa, a później scena, gdy Sarah się do niego przytula, napradę trudno wytrzymać, żeby łzy nie uronić...

Daraena

Dokładnie, jakby doskonale czuli to, o czym śpiewają. On się wydaje być trochę zawstydzony, ale i bardzo szczęśliwy.
To wygląda, jakby miłość między dwojgiem ludzi nie była uczuciem skroplonym w muzykę, tak aby można było ją opisać i zobaczyć.
A scena wzruszająca niesamowicie - łezka mimowolnie płycie i coś tam się w środku raduje. Bo jak widzimy miłość, czujemy się jakbyśmy sami ją odbierali. I to jest właśnie w tej muzyce najpiękniejsze - daje przeżyć tyle uczuć, zobaczyć tyle światów, przeżyć tyle istnień, wyłamać się spod ograniczeń czasu i nie zważać na żadne restrykcje rzeczywistości.

Jeszcze piękniej ilustruje to bajeczne "Hijo de la luna"
[link widoczny dla zalogowanych]

Śpiewająca to Sarah wydaje się być piękną cyganką, siedzącą w magiczną, księżycową noc nad jeziorem i opowiadającą historię, która zdarzyła się tam wieki temu, w innym świecie. Elfowie grają jej muzykę w lesie, a dziecko księżyca uśmiecha się w tafli jeziora, radując się, że ktoś jeszcze pamięta jego historię...

Ach, marzenia Smile

Child Of Bodom

Hijo De La Luna to był utwór, który mnie na początku opętał, chodzi za mna z resztą to dziś i nie chce przestać.

[link widoczny dla zalogowanych]

Nessun Dorma to utwór niesamowity. Pierwszy raz wykonuje go kobieta za co już jest podziw. Wcześniej najbardziej znany z wykonania go był Luciano Pavarotti, który jest idealny do tego, tak samo Andrea Bocelli czy nawet Manowar, ale akurat ich wersja najmniej mi się podoba. Nessun Doram pochodzi z opery Pucciniego "Turandot" i w wykoaniu Sary brzmi niesamowicie. Na tym video możemy oglądać każdy jej ruch, mimikę twarzy, dramat w głosie, poruszenie słowami w utworze, a końcówka jest niesamowita, jak ta kobieta potrafi wzruszać swoim pięknym i anielskim głosem, aż dech zapiera, bo przyznam się, że nieraz miałem problem ze złapaniem oddechu przy tym wspaniałym dziele.

Daraena

"Nessun dorma" należy do mojej ścisłej czołówki ukochanych 35 (jak nie więcej) utworów Sary Smile

Już sam fakt, że napisał to Puccini powoduje, że utwór jest wspaniały. Fakt drugi - pochodzenie z opery Turandot (polecam przejrzeć libretto - coś pięknego i wzruszającego) - czyni utwór doskonałym, a już dodanie do niego głosu Sary mianuje go na utwór nieziemski, ponadczasowy. I wątpię, czy istnieje taki język, który oddaje uczucia, jakie rodzą się w człowieku po przesłuchaniu tego...

U mnie w media playerze właśnie leciał kolejny utwór ze Świętej Listy (patrz paragraf wyżej), mianowicie "Running" (wersja z płyty Symphony), w którym użyty został motyw "Jowisz" z "Planet" Holsta.
Początek jest bajeczny, słodko zaśpiewana bajka o marzeniach: "I dream of silent oceans, and I sing of waters blue", następnie wchodzi bardziej pop-rockowa partia, zaśpiewana przez Sarę ze świetnym pazurem. Klimatu części nadaje także solówka gitarowa.
Pod koniec utworu znów pojawia się motyw z początku, tym razem radośniejszy, wręcz triumfalny. Instrumentacja w połączeniu z tak różnorodnym głosem Sary czyni z tego utworu dzieło nadzwyczajne. Szczególnie piękna jest wersja ze wspomnianego wcześniej koncertu wiedeńskiego:

[link widoczny dla zalogowanych]

Child Of Bodom

Running jest świetne, pamiętam, że ten tytuł odrazu zapadł mi w pamięć i wiedziałem, że musi być kapitalny. Chociaż i tak wersja z koncertu z Wiednia jest najlepsza Smile

[link widoczny dla zalogowanych]

Otóż ten utwór Symphony jest cudowny jak to u Sary bywa, ale o co innego mi chodzi. Zawsze nie przepadałem za balladami, a ten utwór to zmienił. Jest spokojny, bardzo miły dla ucha i smutny i ma coś w sobie takiego, że nie można się od niego oderwać, nawet ja to poczułem. Przez tą Panią polubiłem ballady, urzekła mnie ona w Symphony swoim słodziutkim głosikiem przy którym nieraz wymiękałem.

Daraena

Bardzo ujmująca melodia w refrenie, powoduje, że aż się serce ściska i człowiekowi aż się tak miło robi...
A jeżeli chodzi o tekst - doskonały. Jeszcze nigdy nie słyszałam utworu tak przepięknie opisującego uczucia między ludźmi. Co bardziej bolesne - koniec tych uczuć.
W momencie "If everything is broken, and it's better that we give up, oh, remember how we once had somethin beautiful" po prostu umieram, łzy mam w oczach...
Przez popowe gwiazdeczki i inne tego typu popierdółki temat rozstania zsyłany jest do sfery głupich miłostek nastolatków, a ten tekst udowadnia, że wcale tak nie jest. W tym momencie można zdać sobie sprawę, co przeżywa osoba, gdy kogoś traci...
Nie umiem tego inaczej opisać Sad

Centaur039

Nom to widzę Sarah Brightmann na topie! Mr. Green

EDIT: Proszę o trochę bardziej treściwe posty. Peter

Alexandrine

Ostatnio oglądałam na DVD jej teledyski do płyty Harem, nie podobały mi się, wszystkie w jednym stylu. Jednak wole jej słuchać niż oglądać.

Child Of Bodom

Wszystkie w jednym stylu, ponieważ zostały zrobione do prawie każdego utworu z płyty Harem :] taki był zamiar Sary. Teledyski nagrywane były w Maroku i Liberii i miały trzymać klimat arabski, stąd teledyski są bardzo podobne. Mnie one osobiście się podobają, zwłaszcza wersja solo Time To Say Goodbye Smile

Daraena

...chodzi o te śliczne dzieła sztuki, którymi niedawno się zachwycałam z podrzucanych przez Cię linków? Smile

Właśnie to ich podobieństwo powoduje, że tworzą klimat, uwielbiam je oglądać.
No i jeżeli nie podoba Ci się to DVD, Alexandrine, możesz oddać w dobre ręce - przyrzekam, że zaopiekuję się doskonale :D

Child Of Bodom

Jakby ktoś był zainteresowany to serdecznie zapraszamy Smile

[link widoczny dla zalogowanych]

oraz na forum

http://www.sarahbrightman.fora.pl/