HammerFall

Centaur039

Nie, nom dawno się tak nie uśmiałem.
Dołączam Go koniecznie do mojej kolekcji kapelek.
- http://www.youtube.com/watch?v=OWCG7ZqVULc

Historia Grupy:

Początek

Po odejściu w 1993 roku z death metalowego zespołu Ceremonial Oath gitarzysta Oscar Dronjak założył własny projekt, który nazwał HammerFall i po niedługim czasie zaprosił do wspólnego grania Jespera Strömblada (muzyka In Flames). Obaj zadecydowali, że Hammerfall będzie projektem, a nie pełnometrażowym zespołem, ale postanowili poszukać muzyków, którzy chcieliby z nimi grać. Zwerbowali do wspólnego grania następujących muzyków: Niklasa Sundina (gitarzystę), Mikaela Stanne’a (wokalistę) z grupy Dark Traquillity i Johana Larssona (basistę).

Kształtowanie grupy

Grupa zaczęła razem grać i występowała na lokalnych przeglądach muzycznych – „Rockslaget”. Czas płynął następowały zmiany w składzie zespołu, Niklasa i Johana zastąpili Glenn Ljungström (z In Flames) i Fredrik Larsson (z Crystal Age). Zespół nagrał swoje pierwsze kompozycje „Steel Meets Steel” i „HammerFall”, zarejestrowali również klasyk Preety Maids „Red, Hot And Heavy” i piosenkę Alice’a Coopera „Freedom”.

Punkt zwrotny

Szybki powrót do roku 1996. HammerFall po raz pierwszy dotarł do pół-finału przeglądu „Rockslaget” podczas, którego zagrali „Steel Meets Steel”, ”Unchained” i cover Judas Priest „Breaking The Law”. Zaczęli świętować dotarcie do pół-finału. Wokalista Michael zdecydował się odejść. Chłopcy zaczęli szukać nowego wokalisty, ich poszukiwania zakończyły się sukcesem, mieli zamiar dołączyć do zespołu Joacima Cansa. Rozmowa telefoniczna zakończyła się sukcesem i Joacim stał się pełnoprawnym członkiem zespołu. Pomimo świetnego wokalisty zespół nigdy nie dotarł do finału przeglądu. Zespół jednak się nie załamywał, a popularność heavy metalu wzrastała. Podczas tego występu, kumpel chłopaków z zespołu zarejestrował ich występ i powstała taśma z dwoma kawałkami live, powędrowała do Roela van Reijmersdala prezesa firmy duńskiej wydawniczej Vic Records. Kawałki te spodobały mu się i zaproponował zespołowi kontrakt. W rezultacie lato i jesień tego olimpijskiego roku zespół spędził na pisaniu i doskonaleniu nowego materiału. Debiutancki album zatytułowano „Glory To The Brave”.

Sesja nagraniowa

Utwory zarejestrowano w szesnaście fantastycznych listopadowych dni. Na płytę trafiły następujące utwory "The Metal Age", "Unchained", "HammerFall", "Child Of The Damned", "Steel Meets Steel", "The Dragon Lies Bleeding", "I Believe", "Stone Cold" i "Glory To The Brave". Wszystkie piosenki są autorskimi utworami zespołu, poza jednym mianowicie „Child Of The Damned”, który zespół nagrał w hołdzie dla swoich mistrzów z zespołu Warlord. Teksty opowiadają o pierścieniach i mieczach dzierżonych przez wojowników, podróżowaniu do odległych wymiarów, modlitwie na cześć heavy metalu i utracie ukochanego przyjaciela. Stworzyli znakomitą muzykę i dopełnili ją fantastycznymi tekstami, tylko po to aby słuchacz był zadowolony słuchając ich muzyki.

Nowa droga

W styczniu 1997 roku Joacim i Oscar zadecydowali, że HammerFall nie będzie już więcej projektem ale w 100% prawdziwą, normalną kapelą. Każdy z muzyków musiał zadecydować, czy będzie grał tylko w HammerFall czy pójdzie w swoją drogę. Oczywiście Jesper i Gleen zdecydowali się grać dalej w swojej macierzystej kapeli In Flames. Zastąpili ich Patrik Rafling, który nagrał perkusję podczas realizacji „Glory To The Brave” i Stefan Elmgren. Obaj byli członkami pierwszego zespołu Joacima - Highlander. Oscar nie wrócił do Crystal Age. Po niedługim czasie jeden z najlepszych niemieckich wydawców muzyki metalowej Nuclear Blast zwrócił się do Vic Records z propozycją przejścia zespołu do Nuclear Blast. Spotkanie zakończyło się przejęciem licencji na wydanie debiutanckiego „Glory To The Brave” i kontraktem na następne cztery albumy, które zespół wyda dla Nuclear Blast. Rozpoczęto pracę nad nowym albumem.

Przygotowanie płyty

Nuclear Blast poszukiwało odpowiedniego sposobu, który mógłby promować nie tylko muzykę ale i zespół. Dlatego zostały nagrane dwa teledyski na początku maja 1997 roku – „Glory To The Brave” i „Hammerfall”. Zostały nakręcone w pobliżu małego szwedzkiego miasteczka Mora. Pracę nad teledyskami wykonywała i nadzorowała firma Alfen Productions. Promocyjny singiel z piosenkami „Glory To The Brave”, „Hammerfall”, „Steel Meets Steel”, „I Believe” i „The Dragon Lies Bleeding” został wyprodukowany i rozprowadzany po całym świecie. Na okładce jest błąd ponieważ w spisie piosenek jako czwarta widnieje piosenka „Stone Cold” a w rzeczywistości jest to „The Dragon Lies Bleeding”. Okładkę tego singla zaprojektował legendarny rysownik Andreas Marschall, który rysuje dla takich zespołów jak Blind Guardian, Running Wild czy U.D.O., po zaprojektowaniu singla został poproszony o narysowanie okładki do dużej płyty. Andreas zjawił się po tygodniu z ukończoną okładką i zaprezentował efekty swojej pracy. W maju dołączył do Hammerfall nowy muzyk, Magnus Rosen (basista), był sławnym muzykiem pracował z różnymi kapelami: Billionaires Boys Club i Keegan. Magnus udowodnił, że jest niezastąpionym basistą i będzie wspaniałym uzupełnieniem sekcji rytmicznej zespołu. Po przyjęciu Magnusa do HammerFall skład stał się kompletny.

Początkowe reakcje

Nikt w Nuclear Blast nie spodziewał się, że heavy metalowy zespół osiągnie sukces i uzyska rozgłos. Tym bardziej były to lata dziewięćdziesiąte, królował wtedy black i death metal. Ale mylili się „Glory To The Brave” został albumem miesiąca w Rock Hard Magazine i Heavy Order Was? czyli w dwóch najlepszych niemieckich magazynach metalowych. Dostał odpowiednio oceny 10 na 10 i 11 na 12 możliwych punktów do zdobycia. Album zadebiutował na 38 miejscu niemieckiej lisy przebojów, na takiej wysokiej pozycji nie zadebiutował w Niemczech żaden zespół metalowy. W całej Europie wszystkie ważniejsze magazyny okrzyknęły prawie jednogłośnie debiut Hammerfall, albumem miesiąca. Zespół stał się znany, pokochali go fani w całej Europie.

Pierwsze koncerty poza domem

W sierpniu zespół otwierał osiem koncertów legend Raven i Tank, były to koncerty w Niemczech, Holandii i Szwajcarii. Pierwszy poważny koncert poza Szwecją zespół zagrał na Wacken Open Air, występ obejrzało 12-14.000 tyś fanów. Trasa zakończyła się na festiwalu Pop Koom w Kolonii, oprócz Hammerfall grały tam Virgin Steele i Lake Of Tears. Po trzech tygodniach spędzonych w domu zespół ponownie wyruszył na trasę, tym razem jako support dla kapeli Gamma Ray, zaprosił ich Kai Hansen (ich prywatny idol) oprócz Gamma Ray na trasę pojechali również Amerykanie z Jag Panzer. Trasa objęła większość krajów zachodniej Europy, odniosła wielki sukces, od pierwszych występów po ostatnie koncerty. W drugą noc trasy wystąpili na Heavy Order Was? festiwal w Tübingen w Niemczech. Na tym koncercie Andy Mück wokalista Stormwitch zaśpiewał razem z Hammerfall cover Stormwitch „Ravenlord”, który zespół nagrał na Ep’ce „Glory To The Brave”, wprowadzając zgromadzonych fanów w stan rozkoszy. Trasę kończył występ w Atenach, promotor zdecydował się tam zorganizować dwa koncerty i 2.500 tyś ludzi śpiewało teksty Hammerfall i Gamma Ray razem z zespołem. Wspaniałe zakończenie znakomitej trasy.

Zimowe miesiące

Nowe video do piosenki „Glory To The Brave” nakręcono w sierpniu i wydano nowy singiel. Zawierał radiową wersję tytułowej piosenki i cover Stormwitch „Ravenlord”, krążek zawierał także nagrane podczas Wacken „The Metal Age”. Liczba sprzedanych kopii albumu na całym świecie dochodzi blisko 100.000 tyś. Ten rok był obfitujący w wydarzenia dotyczące Hammerfall, jako upominek na święta zespół został nominowany do szwedzkich nagród muzycznych, w kategorii najlepszy zespół Hard Rockowy. Mimo to, że nagroda powędrowała do innego zespołu, z tego roku zespół mógł być bardzo zadowolony.

Nowy rok

Rok 1998 zaczął się krótką trasą, Hammerfall supportowała belgijska grupa Double Diamond. Było to pięć koncertów zagranych w Belgii i Holandii. Zespół zagrał również w Göeteborgu (Szwecja), bilet wyprzedano już tydzień prze koncertem. Ten występ zarejestrowano i wydano w postaci singla. Zanim zespół zaczął pracę nad nowym albumem, zagrał kilka koncertów w rodzimej Szwecji, które miały fantastyczną atmosferę, dzięki fanatycznym fanom, którzy zjawiali się na każdym koncercie.

Narastające napięcie

W ostatnim miesiącu sporadycznie brano się za pisanie nowej muzyki, ale w lutym prace ruszyły pełną parą. Nagrania rozpoczęły się 27 kwietnia, każdy czekał z utęsknieniem na drugi album szwedzkiej grupy. Utwory pisali Oscar i Joacim. Również trochę rifów napisał Jesper, ale było to już znacznie mniej muzyki niż na „Glory To The Brave”. Po 40 dniach spędzonych w Freedman Studio zespół nagrał „Legacy Of Kngs”. Była to ciężka robota, ale się opłacało. W rezultacie nagrali bardziej dojrzały album niż debiutancki. Gitarzyści przywiązywali uwagę nawet do najdrobniejszego dźwięku, co w rezultacie dawało znakomite brzmienie każdej części utworu. Produkcją zajęli się Fredrik Nordström i Oscar Dronjak, nad produkcją wokali czuwał Joacim Cans.

Festiwalowe szaleństwo

Rozpoczęło się w maju na Dynamo Open Air (Holandia) a skończyło się w sierpniu podczas Rock Hard Festival (Niemcy), HammerFall pojawił się na kilku festiwalach. Oprócz wyżej wymienionych zespół zagrał również na: Karlshamns Rock Festival (Szwecja), Monsters Of Rock (Włochy) w czerwcu, Mind Over Matter (Austria) With Full Force (Niemcy) w lipcu. Na festiwalach, w których grał HammerFall, występowali m.in. Rammstein, Dee Snider's S.M.F.'s, Alice Cooper, Deep Purple, Dream Theatre, Saxon, Stratovarius i wiele innych.

Drugie wejście na listy przebojów

3 sierpnia wydano pierwszy singiel z „Legacy Of Kings”, znajdowały się na nim utwory „Hedding The Call”- klasyczny heavy metalowy utwór, cover zespołu Picture i trzy utwory live zarejestrowane podczas koncertu, który odbył się 30 stycznia w Göeteborgu. Singiel zadebiutował na niemieckiej liście przebojów na 48 miejscu i utrzymał się na liście przez trzy tygodnie. Sprzedano prawie 20.000 tyś. kopii tego singla. Dla porównania jeden z najlepszych niemieckich metalowych zespołów Blind Guardian wydał singiel „Mirror, Mirror”, który zadebiutował na 44 miejscu, ale spadł z listy w następnym tygodniu. Był to niewątpliwie przełom w HammerFall i Nuclear Blast.

Spełnione marzenia

Tak jak wydanie „Glory To The Brave”, tak „Legacy Of Kings” poprzedził koncert. Odbył się 19 września na placu Klren w Göteborgu, był to znakomity weekend. Na ten znakomity wieczór zaproszono kilku znanych muzyków: pierwszym był AC, były perkusista Running Wild i obecny Lacrimosy, zagrał z zespołem cover Rainbow „Man On The Silver Mountain”, drugim gościem był Mr. Udo Dirkschneider, który wykonał razem z zespołem znakomity hymn Accept „Head Over Heels” i nieśmiertelny „Balls To The Wall”. Był również Mikkey Dee perkusista Motorhead, wykonano specjalną wersję „Breaking The Law” Judas Priest.

Tribute to

Podczas lata zespół został zaproszony do udziału na trzech trybut albumach, trybutów dla herosów z ich dzieciństwa. Rock Hard i Century Media zaskoczone popularnością trybutu dla Judas Priest „Judas Priest: Legends Of Metal” postanowiły wydać trybut album dla innej rockowej sławy Ronniego Jamesa Dio. Na ten album Hammerfall nagrał utwór „Man On The Silver Mountain” z pierwszego albumu Rainbow. Nuclear Blast postanowił wydać trybuty dla Accept i Helloween. „Head Over Heels” z „Balls To The Wall” i „I Want Out” z „Keeper Of The Seven Keys part 2” powędrowały na te wydawnictwa. Covery nagrano w Hamburgu w Hansen Studio. Sesja rozpoczęła się w październiku, gościnnie wystąpił AC fan Cozy Powella, który zagrał „Man Of The Silver Mountain”. Kai Hansen pomógł w nagrywaniu „I Want Out” (zagrał na gitarze i trochę pośpiewał), a „Head Over Heels” został zarejestrowany przy pomocy Udo Dirkschneidera. Nie potrzeba mówić jaką radość sprawiło śpiewanie i granie z takimi sławami. Zespół nabrał również nowego doświadczenia, co z pewnością przyda się podczas następnej trasy.

The Templar World Crusade - część pierwsza

15 października zespół rozpoczął światową trasę. Na początku zespół supportował Deep Purple na dwóch koncertach w Kopenhadze i Sztokholmie. Ale prawdziwy tour zaczął się na placu w Hamburgu, gdzie HammerFall, Primal Fear, Labyrinth i Pegazus zagrali koncert marzeń. Publiczność domagała się bisu podczas koncertu Hammerfall, i wtedy na scenę wyszli Kai Hansen i Dirk Schlachter (Gamma Ray) i razem z zespołem odśpiewali „I Want Out”. Trasa dotarła do następujących krajów: Niemcy, Austria, Włochy, Szwajcaria, Węgry, Holandia i Belgia. Po ostatnim koncercie w Longhorn w Stuttgarcie, zespół wyruszył w pięciotygodniową trasę z Death, zagrał z nią 28 koncertów. Ta trasa okazała się wielkim sukcesem.

The Templar World Crusade – część druga

Po krótkiej przerwie na Święta Bożego Narodzenia, zespół wyruszył do Japonii, i w styczniu dał tam parę koncertów. Pobyt w Japonii jest dla każdego zespołu wielkim przeżyciem, znakomita reakcja fanów i nienaganna organizacja koncertów to czynniki, które przyciągają wiele sławnych zespołów. Dzień po pierwszym koncercie zespół wrócił nad brzegi Szwecji. Tam podpisał kontrakt ze światowej sławy firmą Shure Brothers nagłaśniającą koncerty, dostarczająca mikrofony i wszystkie rzeczy potrzebne podczas występu. Taki kontrakt poza HammerFall miała tylko bardzo popularna w Szwecji grupa Arvingarna (grająca muzykę dance). Potem wrócił do Japonii aby dokończyć trasę. Następnie były koncerty w Szwecji, potem grupa odwiedziła resztę Skandynawii. Ale takie kraje jak Hiszpania czy Francja nie mogły być zapomniane. Do HammerFall dołączył zespół Edguy i razem mieli zagrać cztery koncerty w Szwecji a potem jechać do Francji Hiszpanii. Lecz niestety Joacim pod koniec trasy po Szwecji złapał poważną infekcję gardła i musiał zostać w domu, nie mógł mówić, a co dopiero śpiewać. Magnus również złapał tę chorobę, reszta grupy także borykała się z drobnymi dolegliwościami. Połowa grupy została przykuta do łóżka. Następne koncerty zespół musiał odwołać, sytuacja stała się beznadziejna. Nie zostały one odwołane, ale przełożone na inny termin. Zespół musiał przyznać z żalem że nie zagra w Grecji.

The Templar World Crusade – część trzecia

Marzec zbliżał się do końca, Magnusm, Joacim, Oscar i menadżer AC, pozwolili sobie na kilka dni wakacji, na pięknym brazylijskim wybrzeżu. HammerFall zagrał w stolicy Brazylii Sao Paolo dwa normalne koncerty i jeden akustyczny. Fani zachowywali się jak szaleni, atmosfera była fantastyczna. Potem zespół odwiedził jeszcze dwa kraje Ameryki Południowej, Chile gdzie HammerFall wystąpił jako gwiazda na festiwalu obserwowanym przez dwieście tyś. ludzi. Potem była Argentyna, scena była usytuowana dobre trzy metry nad ziemią, muzycy mieli uczucie że występują dla stada głodnych lwów. Po wyczerpujących koncertach zespół udał się do domu na odpoczynek.

Wewnętrzne trudności

Po wyczerpującym koncertowaniu i udanej trasie zespół spotkał się razem i zaczął dyskutować nad postawą poszczególnych muzyków w czasie trasy. Wszyscy doszli do wniosku że Patrik nie spełnia wymagań zespołu i powinien ustąpić miejsca innemu muzykowi, który bardziej byłby zaangażowany w zespół. Patrik musiał odejść. Anders Johansson, dobry przyjaciel Magnusa wypełnił pustkę po Patriku. Anders miał tymczasowo zastępować Patrika podczas letnich koncertów. Ale po krótkim czasie atmosfera w zespole była świetna i postanowiono że Anders będzie nowym pałkerem HammerFall. W sierpniu przyjął ofertę muzyków i zespół był już w komplecie. Jego profesjonalne granie na perkusji i doskonałe poczucie humoru bardzo podniosło rangę grupy. Jest to bardzo znany perkusista, występował w połowie lat osiemdziesiątych z Yngwie Malmsteenem. Anders udzielał się na ponad 100 albumach. Jest bratem klawiszowca ze Stratovarius Jensa Johanssona. Ojciec Andersa był bardzo znanym jazzowym pianistą w Szwecji.

Ostatni trybut

Po ostatnich koncertach z Andersem za perkusją zespół postanowił nagrać kolejną piosenkę na trybut album. Zespół zgodził się na udział w trybucie dla szwedzkiego heavy metalu. HammerFall wybrał utwór „Run With The Devil” zespołu Heavy Load z ich klasycznego albumu wydanego w 1983 roku “Stronger Than Evil”. Grupa nagrała tę piosenkę w tym samym studiu, gdzie przed laty w 1983 roku powstał oryginał „Run With The Devil”. Było to studio Thunderload.

Festiwalowe szaleństwo – część druga, The Templar World Crusade – część czwarta

Przez trzy miesiące HammerFall występował co weekend na jakimś festiwalu. Zespół wybrał się również na północ Szwecji, gdzie warunki do grania koncertów są straszne, jest bardzo zimno i wieje silny wiatr, ale zespół zrobił to dla fanów. Zagrali w Hiszpanii (Eurometal ’99), Włoszech (Gods Of Metal), Szwecji (Sveden Rock Festival, Hultsfredsfestivalen), Danii (Roskilde) i w Niemczech (Bang Your Head IV). Punktem kulminacyjnym był występ na sierpniowym festiwalu Wacken Open Air. The Templar World Crusade skończyła się występem w Göeteborgu. Skończyła się długa trasa która dotarła do 20 krajów na całym świecie, na każdym kontynencie.

Video i singiel

Nuclear Blast postanowił wydać nagrane niedawno covery w Hansen Studio jako mini album. Zatytułowano go „I Want Out”, na wersji kompaktowej tego albumu został dodany videoclip do utworu „Glory To The Brave” (Pierwszy teledysk). W tym samym roku Nuclear Blast wydał kasetę video jak również DVD „The First Crusade”, która jest przekrojem działalności zespołu.

Renegade

9 października 2000 roku fani cieszyli się nową płytą HammerFall, zatytułowano ją „Renegade”. Znalazło się na niej 10 wspaniałych utworów w tym jedna ballada i utwór w całości instrumentalny. "Renegade" potwierdziło że HammerFall to jeden z najlepszych heavy metalowych grup w historii tej muzyki. Potwierdziła to również sprzedaż płyt. Grupa wyruszyła na długą trasę koncertową, odwiedziła większość państw gdzie heavy metal jest popularny (w tym także Polskę). Jako supporty dla HammerFall grały dwie kapele Virgin Steele i niemiecki Freedom Call.

Nowe DVD

Jak się można było domyślać, grupa uzbierała sporo materiału video by móc z tego zmontować nowy album DVD. Jak zresztą mówił sam Oscar, kamerę zabierali praktycznie wszędzie, a że byli i grali w wielu miejscach na świecie, możemy się spodziewać całkiem niezłego materiału. Wydanie tego wydawnictwa planowano na gwiazdkę 2001, jednak w trosce o dobrą jakość fani będą musieli poczekać ok. 2 miesiące. Chodzą słuchy, że luty 2002 to ostateczna data premiery.

Nowy album

Po długiej trasie, serii wielkich festiwali i pracy nad DVD, muzycy muszą trochę odpocząć, ale z przecieków wiadomo, że pracują już nad nowym materiałem - to jest tempo. Chodzą plotki, że nowy krążek grupy ukaże się już pod koniec 2002 roku. Nie miałbym nic przeciwko temu, biorąc pod uwagę, że po znakomitych koncertach grupa może mieć zapał do pracy i stworzyć kolejne heavy metalowe arcydzieło, a że pomysłów im nie brakuje udowodnili na poprzednich płytach.

Perkusista :
Imię i nazwisko: Anders Johansson

Urodzony: Maj 1962

Rodzina: Pernilla, Kalle i Nicke

Zamieszkały w: W domu na Soderslatt/Sklne w Szwecji

Przyjęty do zespołu: Sierpień 1999

Ulubione jedzenie: Kuchnia włoska i azjatycka

Ulubiony napój: Coca Colla, woda i czerwone wino

Ulubiony film: Blues Brothers

Metal Dream Team:

Wokal: Rob Halford
Gitara: Allan Holdsworth
Gitara: Yngwie Malmsteen
Bas: Bily Sheehan
Klawisze: Jens Johansson
Perkusja: Deen Castronovo

Dlaczego zdecydowałeś się grać na perkusji: Kiedy byłem młodszy zdecydowaliśmy razem z kumplami, że założymy zespół. Wszyscy w grupie byliśmy multi instrumentalistami. Ja wybrałem perkusję, mój brat klawisze. A kumpel Erik Borelius grał na gitarze. Razem tworzyliśmy nasz zespół, okazało się, że Eric ma wielki talent, nagrał kilka dobrych albumów solowych.

Inspiracje: Wymienię Iana Paice'a z Deep Purple. Później byli Billy Cobham i Terry Bozzio.

Ulubiony metalowy band: Judas Priest, Accept i Pantera

Ulubiony nie metalowy zespół: Michael Brecker, Alan Holdsworth

Co robisz jeżeli nie grasz w zespole: Spędzam czas z moimi dziećmi i moją żoną, czytam i oglądam telewizję.

Gitarzysta prowadzący :

Imię i nazwisko: Oscar Fredrick Dronjak

Urodzony: Styczeń 1972

Rodzina: Matka i dwóch braci

Zamieszkały w: Mölndal (Szwecja)

Przyjęty do zespołu: 1993

Ulubione jedzenie: Elk

Ulubiony napój: Białe wino, Fanta i „girlie drink”

Ulubiony film: Gwiezdne wojny

Metal Dream Team:

Wokal: Rob Halford/Dee Snider
Gitara: Wolf Hoffmann/Mattias Dieth
Gitara: Randy Rhodes/Kee Marcello
Bas: Gene Simmons/Joey DeMaio
Perkusja: Stefan Kaufmann/Scott Travis
Klawisze: Jens Johansson/Mic Micaeli

Dlaczego zdecydowałeś się grać na gitarze: Kiedyś przez pięć lat grałem na puzonie. Kiedy miałem 14 lat, mieliśmy w szkole tydzień kiedy graliśmy różne tematy ze znanych utworów. Mieliśmy grać "The Final Countdown" ale nie umiałem zagrać tego na gitarze, zresztą ten instrument wydawał mi się nudny. Pomimo tego zainteresowałem się gitarą i postanowiłem grać. Teraz heavy metal jest dużą częścią mojego życia.

Inspiracje: Pierwszym bohaterem jakiego miałem był Ace Frehley, był dla mnie na początku wielką inspiracją.

Muzyczne wykształcenie: Kiedy grasz na jakimś instrumencie, kolejnym logicznym krokiem jest granie razem z zespołem lub orkiestrą. Moim pierwszym zespołem był The Hippie Killers. Graliśmy wtedy heavy metalowe covery, jednak wtedy pierwszy raz zetknąłem się z pisaniem utworów. W 1989 nasza muzyka zaczęła zmieniać się w okolice death metalu, zmieniliśmy nazwę na Desecrator, potem na Ceremonial Oath. W zespole tym grał również Jesper Strömblad na gitarze basowej, razem nagraliśmy album "The Book Of Truth". Jednak w 1993 roku przed wydaniem albumu opóściłem tą grupę i założyłem swój własny zespół - HammerFall. Graliśmy covery heavy metalowych sław, po kilku latach napisaliśmy własną kompozycję "Steel Meets Steel". Mieliśmy szczęście podpisaliśmy kontrakt i wydaliśmy debiutancki album "Glory To The Brave". W międzyczasie z przyjaciółmi założyłem death metalowy projekt Crystal Age.

Ulubiony metalowy band: Trzy najlepsze zespoły to Judas Priest, Accept/U.D.O., Stormwitch ale lubię jeszcze Twisted Sister, Iron Maiden, Manowar, Warlord, Stratovarius, Yangwie Malmsteen, Dio, Europe, King Diamond/Mercyful Fate, KISS, Helloween, WASP

Ulubiony nie metalowy zespół: Elvis Presley on zawsze królował w moim domu, bardzo lubię muzykę Johna Williamsa, który napisał muzykę do takich filmów jak Gwiezdne Wojny, Park Jurajski czy Indiana Jones

Co robisz jeżeli nie grasz w zespole: Oglądam w telewizji wrestling. Kocham komedie, kiedy mam trochę wolnego czasu bardzo lubię je oglądać.

Wokalista Grupy:

Imię i nazwisko: Joacim Cans

Urodzony: Luty 1970

Rodzina: Samotny

Zamieszkały w: Goeteborg

Przyjęty do zespołu: Kwiecień 1996

Ulubione jedzenie: Filety z kurczaka, Thai, owoce morza i pizza z serem

Ulubiony napój: Piwo sokół, czerwone wino, mleko i Coca Cola

Ulubiony film: The Evil Dead trilogy & Jean De Florette

Metal Dream Team:

Wokal: Geoff Tate
Gitara: Willam J. Tsamis
Gitara: Kai Hansen
Bas: Joey De Maio
Perkusja: Mike Vai
Klawisze: Roland

Dlaczego zdecydowałeś się śpiewać: Kiedyś w latach 80 grałem w zespole na gitarze, poszukiwaliśmy wówczas wokalisty, zdecydowałem, że mogę równocześnie grać i śpiewać. Później porzuciłem gitarę i skoncentrowałem się tylko na śpiewaniu. Jednak muzyka, którą wykonywaliśmy nie była dobra, więc zdecydowałem, że już nigdy nie będę śpiewał. Jednak trzy lata później dostałem telefon od przyjaciela, który szukał wokalisty na koncert. Zdecydowałem się mu pomóc i tak już zostało.

Wpłynęli na Ciebie jacyś wokaliści: O tak, kocham styl śpiewu Kaia Hansena, ale zawsze największą inspiracją dla mnie był Geoff Tate.

Muzyczne wykształcenie: Grałem w latach 80-tych w kilku nieznanych zespołach: Unseen, Eternity & Satan Bloody Hell Church. W latach 90-tych byłem częścią około 10 zespołów, wpomne Mrs. Hippie, Highlander, Altair, Acheron, S Cam.

Ulubiony metalowy band: Muszę wymienić Demon (niemiecki speed metalowy band), lubię Judas Priest, Warlord, Riot, Manowar, Queensryche, mógłbym tak długo wymieniać

Ulubiony nie metalowy band: Toat The Wet Sprocked, Live

Co robisz jeżeli nie grasz w zespole: Razem z Ocarem zakładamy naszą własną wytwórnię, co zabiera nam bardzo dużo czasu. Oglądam dobre filmy w telewizji, większość czasu spędzam z przyjaciółmi i rodziną. Czasem wypiję z nimi zimne piwo

Najlepszy koncert, który zapadł ci w pamięci: To na pewno koncert w Buenos Aires w 1999 roku.

Second Gitarzysta :

Imię i nazwisko: Stefan Elmgren

Urodzony: Maj 1975

Rodzina: Samotny

Zamieszkały w: Goeteborg

Przyjęty do zespołu: Styczeń 1997

Ulubione jedzenie: wszystko z metalu i stali

Ulubiony napój: Mobil 1 olej silnikowy

Ulubiony film: Szeregowiec Ryan

Metal Dream Team:

Wokal: Michael Kiske
Gitara: Gary Moore
Gitara: Yangwie Malmsteen
Bas: Steve Harris
Perkusja: Stefan Kaufmann
Klawisze: Jens Johansson

Dlaczego zdecydowałeś się grać na gitarze: Nie wiem dlaczego, po prostu chciałem grać.

Inspiracje: Zawsze inspirowali mnie Yngwie Malmsteen i Gary Moore.

Muzyczne wykształcenie: Kiedy miałem 18 lat wyjechałem do Hollywood i studiowałem w muzycznym instytucie przez dwa lata, potem wróciłem do Szwecji i pracowałem jako inżynier dźwięku i muzyk sesyjny. W 1997 roku wstąpiłem do HammerFall.

Ulubiony metalowy band: Iron Maiden

Ulubiony nie metalowy zespół: E-type

Co robisz jeżeli nie grasz w zespole: Większość czasu gram na komputerze gram też na gitarze i piszę muzykę

Najlepszy koncert, który zapadł ci w pamięci: Sądzę, że najlepszy show był na Wacken 99

Najgorszy koncert, który zapadł ci w pamięci: Wacken 97

Najlepszy sposób na zabicie czasu w autobusie na trasie: Ciągle próbuje go znaleźć.

Ulubiony film porno: Wszystkie filmy, w których gra Jeena Jameson

Ulubiona piosenka swojego zespołu i dlaczego: "Let The HammerFall", ponieważ lubię ten rytm oprócz tego piosenka ma bardzo dobre melodie.

Ostatnie słowo do wszystkich odwiedzających tę stronę: Witam wszystkich fanów heavy metalu mam nadzieję, że spotkamy się kiedyś na trasie.

Gitarzysta basowy :

Imię i nazwisko: Magnus Rosén

Urodzony: Czerwiec 1963

Rodzina: Samotny

Zamieszkały w: Romelanda

Przyjęty do zespołu: Maj 1997

Ulubione jedzenie: Sos mięsny i ziemniaki

Ulubiony napój: Sok jabłkowy, kawa i woda mineralna

Ulubiony film: Dobry, zły i brzydki

Metal Dream Team:

Wokal: Rob Halford
Gitara: John Norum
Gitara: Yngwie Malmsteen
Perkusja: Anders Johansson
Bas: Steve Harris
Klawisze: Jens Johansson

Dlaczego zdecydowałeś się grać na basie: Byłem kiedyś wielkim fanem Kiss. Bardzo podobała mi się gra Gene Simmonsa.

Inspiracje: Gene Simmons.

Muzyczne wykształcenie: Grałem na basie przez 22 lata w wielu różnych zespołach, które wykonywały różne style muzyczne. W wieku 18 lat grałem z Kung Sune. Potem występowałem m.in. z Midnight, Stratos, Ten Times Worse. Teraz czuję się Heavy Metlowym Templariuszem, więc dołączyłem do HammerFall.

Ulubiony metalowy band: Judas Priest i U.D.O.

Ulubiony nie metalowy zespół: The Beatles, No doubt

Co robisz jeżeli nie grasz w zespole: Podróżuję moim samochodem, piję kawę z moimi przyjaciółmi i gram na basie w domu.

Najlepszy koncert, który zapadł ci w pamięci: Ostatni koncert trasy „Tour The Brave”, który odbył się w Atenach.

Najgorszy koncert, który zapadł ci w pamięci: Dynamo Open Air w 1998

Najlepszy sposób na zabicie czasu w autobusie na trasie: Granie na basie, picie dużo kawy.

Ulubiony film porno: John Holmes takes Ankeborg!

Ulubiona piosenka swojego zespołu i dlaczego: Nie umiem wskazać jednej piosenki, wszystkie są bardzo dobre.

Ostatnie słowo do wszystkich odwiedzających tę stronę: Metalowe serce jest twarde.

To tyle na ten Temat Bandu.

Źródło :
- [link widoczny dla zalogowanych]

Życzę miłej lektury i dobrej zabawy z Tą Grupą

Pozdrawiam.

---------------------------------------------------------------------
Ostatnio słuchałem:

"Last Man Standing"
Mystic Production
Nagranie pochodzi z albumu „Steel Meets Steel - Ten Years Of Glory”. Dwu-płytowy zestaw zawierający 25 kawałków z repertuaru Hammerfall ukazał się z okazji 10. rocznicy istnienia zespołu.

Metalflower

Po co kopiowałeś wszystkie te informacje ze strony? Nie lepiej byłoby podać sam link?

HammerFall to IMO wiocha większa nawet niż Rhapsody of Fire (którego jeszcze da się posłuchać). Kiepawa karykatura Manowar.

Centaur039

Bartek

Dobry zespól, fajne melodie, świetnie solówki - polecam. Najlepsza płytka to Crimson Thunder, 4 pierwsze kawałki to absolutne killery, a w szczególności utwór tytułowy.

Child Of Bodom

Zgadzam się z cwaniakiem, Crimson Thunder to najlepsza płyta, wcześniejsze są takie trochę gejowskie, a nowsze nudne. Najbardziej lubię Riders Of The Storm.

czestmir

Manowar

Hammerfall zacząłem słuchać dawno i bardzo ich lubię Mam całą dyskografię do Renegade. Jak dla mnie późniejsze płyty są słabe. DVD również mam w posiadaniu. Byłem raz na ich koncercie i całkiem nieźle grali, ładna oprawa koncertu itp.

Metalflower

Maniacal Rendering

Kolejny cukierkowaty zespolik metalowy... Legacy Of Kings da się posłuchać, resztę zakopać pod drzewkiem.

Ivanhoe

Jeszcze na Crimson Thunder jest kilka fajnych numerów...

kaska_tarja

@Ivanhoe
Mógłbyś rozwinąć tą myśl? A nie tylko zamykać ją w jednym prostym zdaniu...

Maniacal Rendering

Po co ma czas marnować?

kaska_tarja

Po to, żeby nie rzucać jakiś pojedynczych zdań nic nigdzie nie wnoszących. Jeśli sądzisz, że nie warto marnować czasu to nie rozumiem po co wogóle się w tym temacie odzywasz... Jak już coś krytykujesz czy też pochwalasz to napisz dlaczego.

Centaur039

Bartek

Manowar

kaska_tarja

HammerFall... Hymm... Znam ten zespół od bardzo, bardzo dawna, ale tylko że tak powiem "słuchowo". Nie znam praktycznie żadnego tytułu piosenek, ponieważ najczęściej słucham ich u chłopaka i nie mam w łapkach płyty z tytułami. Jedyna piosenka, która wiem że mi się bardzo podoba to "Always Will Be". Taka naprawdę ładna ballada Smile

Angel5 · Wysłany: Pią 18:44, 07 Mar 2008 Temat postu:

Tak ballada cudo, ale polecam też Glory to the Brave. Słucham ich tyle co Nightwisha - jakieś 5 lat. Przyznam szczerze że nie podeszła mi za bardzo ostatnia płyta, za to reszta jest fajna.

Manowar

Rzeczywiście 2 ostatnie płyty mają już taki średni poziom niż ich poprzedniczki...

Kolejne smutne wieści o rozstaniach:

Smutne wieści z obozu szwedzkiego Hammerfall. Po jedenastu latach wspólnego grania z zespołem postanowił pożegnać się gitarzysta Stefan Elmgren. W wiadomości skierowanej do fanów, Stefan wyjaśnia, iż powodem jego odejścia było otrzymanie propozycji pracy w liniach lotniczych, w których muzyk będzie teraz latał jako pilot. Elmgren nie wyklucza jednak swojego ewentualnego powrotu do świata muzyki. Kiedy miałoby to nastąpić oczywiście nie wiadomo. Pozostaje więc życzyć Szwedowi powodzenia na nowej drodze życia.

Odejśc z zespołu dla latania samolatami??? Chyba, że była to jego pasja...

Palownik

W kategorii Metal Dla Gimnazjalnych Rycerzyków nalezy im sie 1 miejsce. Ale pod wzgledem pedalskigo wokalu, polukrowanej produkcji i schematycznosci technicznej tez.