Ostatnio przeczytana / obecnie czytana książka

mroczny mrok mrocznosci

Dante "Boska Komedia". Siedzialem w duchów niepewnych przystani.

midril

"...Czy naprawdę nie można mieć zarazem
źródła i wzgórza idei i liścia
i przelać wielość bez szatańskich pieców
ciemnej alchemii zbyt jasnej abstrakcji"

Znaczy herbercę

Jak zawsze na ścieżek rozstaju.

czestmir

Kończę właśnie "Krawędź Żelaza" Miroslava Zambocha. I polecam. Nie jest to tak dobra książka jak "Na ostrzu noża" tegoz autora, ale warta przeczytania. I tu przypominam sobie, że jakis czas temu strasznie narzekałem, że w księgarniach, Empikach jest tylko drugi tom "Krawędzi Żelaza" (szukałem w kilku miastach), a nie mozna dostać pierwszego. I oto w... Auchan na pólce z książkami, gdzie panuje lekki burdel, znalazłem ów poszukiwany 1 wszy tom i to chyba z 10 sztuk. Oczywiscie kupiłem. Potem pojechałem do Empiku po drugi - tez kupiłem, a przy okazji dowiedziałem się, że 1 wszy jest, cytuję: "nie do dostania". A na koniec, żeby było jeszcze weselej to uparłem sie jak jakis głupek by mieć najpierw tom 1, nie zauważąjąc, że są to zbiory opowiadań nie połączonych ze sobą, lub bardzo luźno połączonych. No ale mimo wszystko opłacało sie kupić, opowiadania trzymają dość dobry poziom, napisane prostym lecz całkiem ciekawym językiem (może dobre tłumaczenie). Jak w każdym zbiorze zdarzaja się lepsze i gorsze lecz średnia niezła. Polecam przynajmniej tom 1. Warto wydać te trzy dychy, jeśli ktoś lubi historie z cyklu "płaszcza i szpady" okraszone malutką dawką magii.

Zibi

edit:

Viento

Zibi, polecam kolejną książkę z cyklu o Luisie i Lestacie - Wampir Lestat. Potem jest jeszcze Królowa Potępionych. Wiele tam się wyjaśnia, jest ciekawe, zupełnie inne spojrzene na bohaterów, Rice opisuje to, co stało się przed przemianą Luisa w wampira.

Czytam teraz dwutomową powieść Zelaznego - "Odmieniec" i "Szalony Różdżkarz". To opowieść o światach równoległych i zachowaniu równowagi pomiędzy nimi. Jak to u Zelaznego bywa - jeden świat jest typowo fantasy, stylizowany na średniowiecze, a drugi jest nam współczesny.

kaska_tarja

Królowa Potępionych to moim zdaniem najgorsza książka z całej serii. Dwór Blackwood, Kantyk czy Krew i Złoto jest znacznie, znacznie lepsza Smile

Co do tematu. Ostatnio czytałam książkę Nevila Shuta "Ostatni brzeg". Niesamowita opowieść o życiu ludzi po wojnie nuklearnej. Mieszkańcu pewnej mieścinki doskonale wiedzą, że opary radioaktywne w końcu dojdą i do nich i wszyscy umrą na chorobę popromienną. Dorośli, dzieci, zwierzęta, wszyscy... Opis ich życia jakie starają się wieść, dylematy czy czekać na śmierć, czy jak już "to" przyjdzie to wziąć odpowiednią tabletkę i umrzeć w spokoju... Opisy martwych już miast strasznie działają na psychikę. Gorąco polecam wszystkim!

Cornelia

Jestem właśnie na początku Roku 1984 Orwella.
Książka często i gęsto polecana przez koleżankę, niemniej trudna. Przeczytałam parę stron i wiem, że zajmie mi długo rozsmakowanie się w tym dziele jak i jego zrozumienie. Niemniej już wiem, że warto.

Ashka

Rok 1984 to jedna z moich ulubionych lektur szkolnych - dałam ją nawet na prezentację mojego maturalnego tematu "Wielkie dialogi i wielkie monologi - roważ ich funkcję w wybranych dziełach literackich." Smile

Zdecydowanie warta przeczytania a jeden fragment po prostu powala!!! Za pierwszym razem przeżyłam atak serca jak to przeczytałam Wink

Ale nie będę zdradzać detali... Dodam tylko, że książka po kilku stronach staje się"lżejsza" i czyta się z zapartym tchem.
Ostatnio czytam książki L. M. Montgomery (ale nie o Ani) i tak mi się spodobały, że idą hurtem w ilości jedna dziennie Wink

Wspaniały sposób na oderwanie się od szarej rzeczywistości.
Ostatnia "poważniejsza" książka, którą przeczytałam to "Odzyskać wzrok" Roberta Kursona. Bardzo ciekawie ukazany świat ludzi niewidomych, szczególnie bardzo intrygującego Mike'a May. Prawdziwa historia niewidomego Mike'a, który zdecydował się odzyskać wzrok - co wcale nie decyzją oczywistą...

Zibi

kaska_tarja

Żeby tylko nie była ZA bardzo prorocza... Nie uśmiecha mi się zająć miejsce np. Mary Holmes (może pamiętasz o kogo chodzi, Zibi). Nie mniej jednak jestem pod ciągłym wrażeniem po przeczytaniu tej książki. A tu czeka w kolejce Mitologia Parandowskiego...

Aune

Viento

Ostatnio przeczytałam "Alchemika" Coelho - imo to bardzo naiwna i łopatologiczna książka. Jej przesłanie - warto mieć marzenia i konsekwentnie dążyć do ich spełnienia - jest właśnie łopatologicznie wyłożone. Książka aspiruje do czegoś w stylu poradnika życiowego (jak osiągnąć szczęście? jak kochać?), a większość z poglądów w niej przedstawionych jest bardzo naiwna i kompletnie nieżyciowa, co jest usprawiedliwiane tym, że "na pustyni wszystko jest możliwe". Tylko, że większość ludzi nie żyje na pustyni. Nie podoobała mi się.

Teraz ostrzę zęby na nowego Pratchetta. Sądząc po tym ile razy mój partner wybuchał śmiechem czytając "Pocztowe piekło" zapowiada się niezła zabawa.

kaska_tarja

Mi się Alchemik właśnie się bardzo podobał. Moim zdaniem opowiada bardzo prostą, jak to nazwałaś naiwną, historię, zakrawającą czasami o bajkę, lecz jednocześnie analizuje każdego człowieka z osobna. Skarb, zapomniane ideały, coś czego poszukujemy a tak naprawdę mamy na wyciągnięcie ręki - myślę, że Coelho poruszył kwestie ważne dla dzisiejszego świata. Postacie i wydarzenia, napotykane po drodze symbolizują rzeczy i ludzi, którzy nas oddalają od marzeń.
Wydaje mi się, że Paula trzeba umieć czytać. Tak samo jak chociażby "Małego Księcia" czy "Proces" (F. Kafki).

Madeline

Zgadzam się z Kasią co do "Alchemika". Jego prostota i ta na pierwszy rzut oka naiwność sprawia, że nie każdy go umie "przeczytać". Niewielu autorów potrafi łopatologię w taki piękny sposób uprawiać, a Coelho jest w tym mistrzem. I rzeczywiście, po lekturze "Alchemika" albo się go kocha, albo nienawidzi. Ja należę do tych pierwszych.

Tiamat, z literatury Coelho polecam Tobie i innym wspaniałą pozycję. "Weronika postanawia umrzeć". Jedna z moich ukochanych w ogóle książek. Piękna, uzdrawiająca lektura, polecam gorąco! Very Happy

Viento

Ja wolę sama dojść do jakiś wniosków niż mieć to podane na tacy w książce / filmie - dlatego Alchemik nie przypadł mi do gustu.

Już z rok temu czytałam "Weronika postanawia umrzeć". Poruszyły mnie fragmenty dot. szaleństwa, tego, czym ono jest i skąd się bierze.

EDIT: Po ostatnich książkach Prathetta miałam wrażenie, że autor z książki na książkę poważnieje, a tu taka niespodzianka - Piekło pocztowe! Książka ta to powrót do starych, dobrych czasów kiedy płakałam ze smiechu czytając Pratchetta. Oto początek pierwszego rozdziału:

Mówią, że perspektywa powieszenia o świcie wybitnie sprzyja koncentracji umysłu. Niestety, umysł wówczas nieodmiennie się koncentruje na fakcie, że znajduje się w ciele, które o świcie zostanie powieszone.

Wiele jest takich fragmentów - perełek. Dużo przezabawnych tekstów, wciągająca i zakręcona fabuła i nowe postacie. Główny bohater - Moist von Lipwig - jest oszustem najwyższej klasy. Ne jest jednak brutalny - po prostu potrafi tak manipulować ludźmi, że są święcie przekonani, że brylant, który chcą sprzedać to tylko ładnie błyszczące szkiełko, a Moist jest wybawcą, który może je wymienić na prawdziwy brylant, wprawdzie o wiele mniejszy i za pewną dopłatą, ale prawdziwy. :twisted: Mimo swojego talentu Moist został złapany i poznajemy go właśnie gdy siedzi w celi. Do Moista przychodzi jednak Anioł - Vetinari z propozycją pracy (posada poczmistrza), którą rzecz jasna można odrzucić, ale alternatywa (otwarte drzwi nad przepaścią) nie jest zbyt kusząca. Vetinari święcie wierzy, że każdy skazaniec ma prawo do wolności wyboru.

Po przygnębiającym "Potwornym regimencie" "Piekło pocztowe" to powiew świeżości.

Ashka

"Brida" Coelho. Przeczytałam wczoraj i nie potrafię powiedzieć czy podoba mi się czy nie... Dziwne coś, momentami bez "ładu i składu". Sporo nudnych momentów w stylu "Tak jak i cały Wszechświat, człowiek podąża swoją własną drogą ewolucji" bla bla bla nic nie wnoszące do książki. Z drugiej strony historia ciekawa... Coelho czasem przesadza i stara się być przesadnie natchniony/uduchowiony co wg mnie wychodzi mu śmiesznie, czasem ewntualnie nudno(patrz "Podręcznik wojownika światła").

Cameloth

Ja dzisiaj skończyłem trylogię Tolkiena... teraz biorę się za Dzieci Hurina a później za Hobbita..

Aune

Proponuję w odwrotnej kolejności. Hobbit jest lepszy. Potem przeczytaj Simarilion, a Hurina zostaw sobie na koniec, bo jest najmniej ciekawa.

DarkMoonlight

Brida Coelho jest właśnie taką pozycją, że trudno stwierdzić, czy się komuś podoba, czy nie;) Ja czytam bardzo dużo w pracy jak nie ma klientów. Ostatnio zaczytuje się w Januszu L. Wiśniewskim, wspaniała twórczośc, rodzima. Poza tym czytałem bardzoi dobrą książkę polskiego młodego autora, nie pamiętam tytułu, bo mam słabą pamieć jeśli chodzi o tytuły, ale w tytule było coś z Żyletą. Bardzo dobra pozycja, ale troszkę brutalna, ale bardzo życiowa. W ogóle bardzo lubię czytać więc polecajcie jakieś książki.

Aha przy okazjii mi się Dzieci Hurina podobały, oczywiście nie umywa się do trylogii, czy Sirmallionu ale przeczytałem bardzo szybko i nie nudziłem się Wink

Metalflower

Przedwczoraj skończyłam czytać "Grę Ripleya", trzecią część znakomitego cyklu autorstwa Patricii Highsmith. Polecam wszystkim, którzy lubią lekkie kryminały z niebanalną fabułą.
Teraz zagłębiam się we "Wstęp do psychoanalizy" Zygmunta Freuda.