Storm in Warsaw - wrażenia z koncertu i spotkania

Kreuzburg

Relacja bardzo obiektywna, pisana przez bezstronną osobę ale i tak ostatnie zdanie jest prawdą że NW stracił wiele rozstając się z Tarją. Na pewno nasze relacje były bardziej szczegółowe i jak to na fanów przystało pełne pozytywnej emocji, bo jakże by inaczej ? Ale cieszę sie że Tarja zaistniała w takich periodykach jak MH. To wrózy bardzo dobrze na przyszłość i jej i nam Rock ya

Aune

Racja. Już samo to, że pojawił się plakat to nie byle co. W takich pismach ciężko o plakaty Nightwisha nawet. Mystic Art w ogóle nie daje plakatów. A tu proszę, Metalowy Młot się postarał. Wybrali całkiem niezłe zdjęcie i wstawili logo. Z miłą chęcią powieszę ten plakacik u siebie w pokoju jak tylko pojadę do domu.

Madeline

Kochani nie musimy się już męczyć nad tracklistą z koncertu w Wawie, pojawiła się właśnie na stronce Stodoły Very Happy

Zapraszam tu:
[link widoczny dla zalogowanych]

Metalflower

Obiecane zdjęcia:

[link widoczny dla zalogowanych]
[link widoczny dla zalogowanych]

Cameloth

Fajne zdjęcie to z Martinem Smile

Incognito

Aj, jakie fajne zdjęcie z rozdziawioną paszczą Tarji! Mr. Green

[link widoczny dla zalogowanych]
Co ona tam zobaczyła?!?!?!?

Sammael

Zdjęcia bardzo fajne, aż miło sobie powspominać.
Jeśli chodzi o relację, to rzeczywiście dziennikarka mogła przyłożyć się nieco bardziej, jednak nie była znowu taka najgorsza. A najpiękniejsze jest ostatnie zdanie, skoro mówi to osoba obiektywna, nie będąca zagorzałą fanką fińskiej piękności.

Valhalla

Zdjęcie z Krzyku o ile mogę wstawię sobie na pulpit. Świetne xD

czestmir

Centaur039

Znalazłem moje zdięcie z Siren-ką. Smile

- [link widoczny dla zalogowanych]

To drugie to wczorajszy prezencik od Kasi. Wink

- [link widoczny dla zalogowanych]

Właśnie zasilił moją kolekcję, z tego cuudownego wydarzenia. Cool

Pozdrawiam. Rock ya

Właśnie zakończyłem czytanie-analizowanie wcześniejszych postów. Uff. Smile

Madeline, Twoja relacja jest w iście technicznym fotograficznym stylu zaprezentowana. Brawisimo! Very Happy

Twoje powiązanie emocjonalno-romantyczne, jest na bardzo wysokim poziomie. Co mnie bardzo urzekło, czytając do końca, coś co przelałaś ze swej duszy w cudowny sposób. Cool

Przepiękna relacja. Smile

Metalflower Słoneczko, rownie miło mi sie czytało Twą relację również. Smile

Ogólnie rzecz biorąc wykonałyście i -liście kawał dobrej roboty literackiej. Smile

Co do pomysłów Madeline jestem jak najbardziej za, gdyż też to ja Tobie podsunąłem pomysł z avkami ze zdiec oraz wspólnych grupowych fotek.
Respect! I Chwała Ci za to! Very Happy

Moje emocje również opadły, ostatnio czuję sie jak w mikserze muzycznym. Słucham głównie ostatnio dorobku IMaiden oraz MWS.
Przeplata to się także z życiem codziennym pracując na 3 zmianach.
Ale cóż taki Live.
Pozdrawiam All. Rock ya

Madeline

Dzięki Centaur, to teraz będzie obiecany deser - moja relacja z drugiego dnia Very Happy

Wracajcie ze mną do tych cudownych chwil, miłego czytania Wink

Następnego dnia pobudkę zrobił mi Kreuzburg, dzwoniąc rano i pytając co słychać. Normalnie gdyby ktoś o tej porze do mnie zadzwonił, to bym nie krępowała się zamordować nieszczęśnika, ale mając w sobie jeszcze wielkie emocje z dnia poprzedniego i fantastyczny humor wiedząc, że za kilka godzin czeka mnie kolejne spotkanie z Tarją, wesoło pogadałam z kolegą Kreuzem Very Happy

Nie omieszkałam pochwalić się naszym niezwykłym spotkaniem z fińską divą, na co kolega po drugiej stronie słuchawki omal nie dostał zawału, plując sobie w brodę, że jednak nie spał na dworcu, bo przynajmniej by przeżył piękne chwile z Tarją pod Stodołą.
Po pogawędce wyszykowałam się, poszłam na dół po Achtiego i oboje ruszyliśmy na stację metra, by w ten sposób dotrzeć do Empiku.

Na miejsce dotarliśmy po godzinie 10. Tam miejsce na naszej gwiazdy było już przyszykowane, a i zdążył już zgromadzić się niezły tłumek. Cudownie zaskoczyła mnie sącząca się z głośników muzyka z "My Winter Storm"... Spotkałam się z ekipą z Krakowa, a w międzyczasie zaczęły dochodzić pozostali członkowie naszej forumowej ekipy. Tłum dość szybko przybierał na sile. Koło fotela dla Tarji kręciła się ruda baba, która za jakiś czas przyniosła plakaty, ale nie pozwoliła nam ich brać. Nie chciało mi się stać w miejscu, więc pospacerowałam trochę po piętrze obserwując, jak tłum przybiera na sile. Rozbawiła mnie do bólu jakaś para, która znalazła się tam przypadkowo. Najpierw wpatrywała się w plakat informujący o spotkaniu z Tarją, nie bardzo wiedząc o kogo chodzi, ale za chwila laska się ocknęła i powiedziała do swego lubego: „Ty, misiek! To ta z Nighwtish!” Smile

W końcu ustawiłam się grzecznie w kolejce, na szczęście nie za daleko od stolika Tarki. Spotkałam tam DarkRose i Celeste, z którymi pogawędziłam, a także poznałam kilka nowych osób, w tym Cornelię, którą zaprosiłam na nasze forum Smile

Za chwilę przyszła i Metalflower, która kompletnie rozwaliła mnie swoim nowym (tzn: ciutkę zmasakrowanym po koncercie) głosem Very Happy

Czas szybko mi leciał, nie miałam nawet czasu na rozmyślanie, jak to będzie gdy Tarja przyjdzie. W końcu nadeszła godzina 12:00…

Nie patrzyłam nawet na zegarek, ale wiedziałam, że Tarja już do nas idzie, bo nagle zrobił się wielki szum. Ja ustawiłam się od razu z aparatem koło stolika, żeby być w pogotowiu i od razu zacząć robić zdjęcia, ale wszystko w łeb wzięło, gdy na horyzoncie pojawiła się Ona….Wydawało mi się, że po wczorajszym koncercie nie będę już tak emocjonalnie reagować, ale jakże się myliłam… W asyście ochroniarzy, z salki obok wyłonił się anioł Very Happy

Dosłownie anioł - cały w bieli, roześmiany, piękny…. Zatkało mnie. Nasza Tarja, kobieta o najpiękniejszym dla mnie głosie na świecie oto sobie idzie tuż koło mnie i spędzi tu z nami tyle czasu, ile będzie potrzeba, żeby każdego z nas obdarować odrobiną szczęścia… Tarja od progu machała nam radośnie, pozdrawiała, mówiła „Hellooooo”…. W końcu zasiadła za stolikiem, a wszyscy rzucili się do niej. Na początku pozowała trochę fotoreporterom z „My Winter Storm” w dłoni, odpowiedziała na kilka pytań. Urocze było, kiedy ktoś zapytał, czy już coś widziała w Wawie, a ona na to, że nie, bo dopiero wstała Very Happy

A po sali śmiech Very Happy

I sama Tarja się śmiała, a uśmiech nie znikał jej z twarzy przez całe spotkanie.

Zaczęło się podpisywanie płyt. Ale się ścisk wtedy zrobił! Rzucili się i fotoreporterzy i zwykli ludzie, byle tylko zobaczyć Tarję z bliska. W końcu musiał reagować ochroniarz z Empiku mówiąc, żeby się wszyscy trochę odsunęli, bo Tarji zabraknie powietrza Very Happy

No i w końcu ja przystąpiłam do działania. Ocknęłam się trochę i przystąpiłam do swojej szalonej sesji foto Very Happy

Miałam dużo szczęściea Przez fakt, że mam lustrzankę i spory obiektyw, ochroniarze wzięli mnie za jednego z tych rasowych fotoreporterów, którzy skakali koło Tarji, w związku z czym nie przeszkadzali mi w „mojej pracy” Very Happy

Tak więc mogłam robić tyle zdjęć, ile tylko sobie wymarzyłam, stawałam bardzo blisko Tarji, tak blisko jak się dało, z każdej strony, tak żeby uwiecznić Tarję jak najlepiej:grin: Nikt mnie nie wypraszał ani nie poganiał, jak to miało miejsce z niektórymi osobami, które miały w łapkach kompakty. Byłam wolna. I co najważniejsze, zdjęcia robiłam naprawdę do końca, nawet gdy już wszyscy fotoreporterzy się zmyli, ja dzielnie czuwałam obok Tarji Very Happy

Tak sobie pomyślałam, że mogło to wyglądać nieco podejrzanie (fotoreporterzy zwykle są tylko na początku spotkania), ale co tam, najważniejsze, że nikt się nie zorientował…
W pewnym momencie doznałam dziwnego olśnienia. Że siedzę tu sobie na sofie obok stolika, a obok mnie siedzi sobie tak po prostu moja Tarja… I wtedy odłożyłam na chwilę aparat i zaczęłam wpatrywać się jak głupia w podpisującą płytę Divę…. Chłonęłam ten moment całą sobą, wiedząc, że taka chwila nie powtórzy się prędko. Patrzyłam na to wszystko, co do tej pory widziałam tylko ze zdjęć - jej roześmiane zielone oczy, cudowny uśmiech, nieskazitelną cerę, piękne dłonie. Starałam się zapisać w pamięci wszystko, co tylko mogłam, bo potem móc się cieszyć zapamiętaną chwilą. Mam tylko cichą nadzieję, że nikt tego nie zauważył Very Happy

I oto moje dzielnie czuwanie z aparatem przy Tarji doprowadziło do pewnej cudownej chwili, której nie zapomnę do końca życia.... Very Happy

Oto stało się coś niesamowitego. Otóż w pewnej chwili, gdy akurat sobie stałam obok, do stolika podszedł jakiś koleś. Gdy na pytanie divy jak ma na imię (by wpisać dedykację), odpowiedział: "Grzegorz", Tarja doznała lekkiego szoku Smile

Zrobiła taką słodką, przerażoną minkę, ze ach! A widząc, że koleś nie umie tego przeliterować, roześmiała się i wesoło krzyknęła: "Help! Hilfe!". Rozejrzała się dookoła w poszukiwaniu pomocy, chwilę popatrzyła na osoby obok i...... jej wzrok zatrzymał się na mnie… Spojrzała błagalnymi oczętami w moje oczy i cicho zapytała: "Can you help me?". Wyobrażacie sobie?? A ja… Stałam przez chwilę jak wryta, nogi się pode mną ugięły, zrobiło mi się gorąco... Ale zaraz się ocknęłam i poleciałam szybko do Tarji Smile

No i przeliterowałam jej imię 'Grzegorz" po angielsku, literka w literkę, pomalutku, po kolei Smile

Ja mówiłam literkę a ona pisała Smile

Ale miałam stracha, że z tych nerwów mi mowę odejmie, język stanie w gardle i englisza zapomnę… ale się udało Smile

I Tarja mi pięknie podziękowała, a mi serducho waliło jak młot. I zaraz poleciałam w podskokach do Metalflower podzielić się tym cudem Smile

To dopiero było, mówię Wam Wink

Reszta spotkania przebiegła wcale nie mniej spokojnie, bo w końcu sobie przypomniałam, że i ja czekam na moją Tarję Smile

I stanęłam do kolejki, na szczęście ktoś mi zajął miejsce i szybko się wcięłam. W międzyczasie wydarzyła się bardzo zabawna sytuacja. Otóż podczas czekania zwerbowałam do roli fotografa Metalflower, który obiecała mi zrobić fotkę z Tarją. Gdy tak stałyśmy, a ja pokazywałam jej co i jak się robi w moim aparacie, podeszła do nas ruda baba i zabrała mi Metalflower do kamery, żeby coś powiedziała o Tarji. Biedna Metalflower nie była szczęśliwa, miała minę, jakby właśnie szła co najmniej na ścięcie, ale była chyba w szoku, bo nie protestowała za bardzo Smile

Ale i ja się wkurzyłam na babsztyla, bo właśnie zabrał mi fotografa, więc przerażona próbowałam odwieźć babę od pomysłu, ale na próżno. Powiedziała tylko, że to ona mi może zrobić zdjęcie z Tarją, więc cóż było robić – nawet zadowolona wróciłam do kolejki.
W końcu przyszła moja kolej. Podeszłam z nogami z waty. Tarja radośnie się do mnie uśmiechnęła, zapytała „Helo, how are you?”. Ja coś odbąknęłam i podałam jej płytę do podpisania. Napisała mi ślicznie „To Magi! Tarja Turunen”. Gdy to zrobiła, z kieszeni wyjęłam prezent. Był to malutki aniołek, ręcznie wykonany. Dałam Tarji i powiedziałam: „This is an angel. Just like You”. Smile

Tarja była zaskoczona. Wzięła go do ręki, spojrzała i chyba się wzruszyła, bo zrobiła taką śliczną minkę, no i mi podziękowała Smile

Ach warto było dać Tarji prezent, bo to spojrzenie i przesłodkie „Tank You” mam wciąż przed oczami i chyba prędko nie zapomnę… Tak wyglądała moja chwila z Tarją:

[link widoczny dla zalogowanych] [link widoczny dla zalogowanych] [link widoczny dla zalogowanych] [link widoczny dla zalogowanych]

Że aż tyle mam zdjęć zobaczyłam dopiero później i jestem z tego niezmiernie szczęśliwa – a zawdzięczam to właśnie tej rudej babie Wink

Spisała się świetnie, podziękowałam jej nawet za to. Okazało się potem, że jest całkiem miła Smile

Spotkanie powoli dobiegało końca. W pewnym momencie skończyła mi się jedna karta do aparatu, więc go schowałam bo myślałam, że już nic ciekawego nie będzie i usiadłam do stolika żeby chwilę odpocząć z Metalflower. Ale oczywiście życie lubi zaskakiwać Smile

Gdy Tarja skończyła podpisywać płyty, nagle nie wiadomo skąd pojawiło się znowu kilku fotoreporterów. Okazało się, że jest jeszcze chwila na krótkie pozowanie, ale ja nie byłam przygotowana. Już właściwie to był koniec, zanim się zorientowałam. Z letargu wyrwała mnie Metalflower, która krzyknęła tylko: „Szybko! Jeszcze zdążysz”, a ja rzuciłam się czym prędzej do plecaka z aparatem. Właściwie Tarja już odchodziła, gdy ja wyciągnęłam swój sprzęt. I wtedy zdarzył się kolejny cud. Oto nagle nie wiadomo dlaczego odwróciła się do mnie, zobaczyła że stoję zrezygnowana i… po prostu stanęła sobie koło plakatu, spojrzała mi w obiektyw i pokazała „Yeah” Smile

To było coś niesamowitego, jakby wiedziała, ze na nią czekam Smile

A ja oczywiście pstryknęłam szybko fotkę i odeszłam uradowana. Oto zdjęcie, z którego jestem bardzo dumna i szczęśliwa:

[link widoczny dla zalogowanych]

Spotkanie dobiegło końca. Tarja i Marcelo sobie poszli, a w Empiku zostało jeszcze kilka osób (Czestmir z żoną i znajomą, Achti, Peter, Metalflower i ja), by chwilę pogawędzić. Na sam koniec czekała mnie jeszcze niespodzianka, bo oto niespodziewanie dostałam plakat Tarji (nie udało mi się zdobyć wcześniej), który z wielkim poświęceniem zerwał skądś dla mnie kolega Achti. Dzięki Ci wielkie za to! W końcu i na nas przyszła pora, zeszliśmy do wyjścia. Już miałyśmy sobie iść w stronę Pekinu, gdy zauważyłam jakieś zbiorowisko pod wyjściem. Krzyknęłam „Tam coś się dzieje!” i pognałam czym prędzej, wyjmując jednocześnie swój aparat. Nie trudno się domyślić, że mieliśmy kolejne szczęście – zobaczyliśmy Tarję, która sobie odjeżdżała Smile

Była to zabawna chwila, bo wsiadła do brudnej, gratanowej Skody Felicii, a za nią leci tłumek i nie pozwala odjechać Smile

Co niektórzy próbowali jeszcze robić fotki, inni tylko już machali na pożegnanie i patrzyli na odjeżdżającą divę. Tarja machała nam wesoło przez okno i wysyłała buziaki Smile

Oto, jak wyglądała ta chwila:

[link widoczny dla zalogowanych] [link widoczny dla zalogowanych] [link widoczny dla zalogowanych] [link widoczny dla zalogowanych] [link widoczny dla zalogowanych] [link widoczny dla zalogowanych]

No i to było nasze ostatnie spotkanie z Tarją. Wszyscy się rozeszli, zostałam tylko ja i Metalfower, która postanowiła odprowadzić mnie na busa. Ale nie chciało mi się wracać. Był cudowny słoneczny dzień, a ja miałam w sobie tyle emocji, że musiałam się nimi z kimś podzielić Smile

Wylądowałyśmy pod Pałacem Kultury. Miała to być tylko krótka pogawędka i chwila odpoczynku, a zrobiło się z tego nieoczekiwanie kilka ładnych godzin Smile

Było cudownie, gadałyśmy jak najęte, w międzyczasie zrobiłam sobie pamiątkowe zdjęcia z podpisaną płytą oraz z odfruwającym co jakiś czas plakatem:

[link widoczny dla zalogowanych] [link widoczny dla zalogowanych]

Ale najfajniejsza była szalona i spontaniczna sesja foto, którą sobie wzajemnie zafundowałyśmy. Aparaty poszły w ruch, w które co jakiś czas sobie zaglądałyśmy:

[link widoczny dla zalogowanych]

Ja zrobiłam fajnych portretów Metalflower. Ale niestety przyszedł czas, by odjeżdżać. Pożegnałam się i wsiadłam w busa do Lublina.
Jechałam sobie do domu. W pewnej chwili odwróciłam się do okna. Zobaczyłam piękny zachód słońca, w radiu leciała nastrojowa piosenka Enigmy. Poczułam wielkie szczęście. Szczęście, że mogłam tyle pięknych chwil przeżyć w ciągu tych dwóch dni, że Tarja zaśpiewała dla mnie i spotkałam się z nią oraz że poznałam Was wszystkich. Uśmiechnęłam się do siebie. Za sobą zostawiłam w promieniach pomarańczowego słonka cudowny, kończący się już dzień i wspomnienia, które zostaną we mnie na zawsze…

Serdeczne podziękowania dla wszystkich, którzy spędzili ze mną te jedne z najwspanialszych w moim życiu dni. Dziękuję Wam, kochani! Very Happy

Metalflower

Naczekałam się, naczekałam... ale warto było. Przepięknie i z humorem to wszystko opisałaś. Czytając przeniosłam się w czasie i przestrzeni do tamtych chwil. Dziękuję!

Zibi

kaska_tarja

Piękna relacja Madeline Wink

Do tamtych chwil mogę wracać non stop Wink

Btw. masz ciekawy styl pisania. Taki dość charakterystyczny ^^

Cornelia

Miałam być pierwsza, ale mój komputer powiedział mi, że ma mnie ostatecznie i definitywnie gdzieś. Trudno.

Cóż. Relacja... Wzruszyłam się, kurcze no, po raz kolejny. Naprawdę prośba Tarji o pomoc byłą wyjątkowa i wielkie szczęście, że to akurat Ty, a nie ktoś nieznany, kto przyszedł popatrzeć Smile

Gratuluję pięknej relacji i przede wszystkim udanych zdjęć Smile

Cameloth

Ciekawą przygodę miałaś Madeline Smile

Fajnie się czyta tą relację, z takim zaciekawieniem co będzie dalej, mogłabyś pisać książki.

Centaur039

Metalflower

Przeczytałam relację na trzeźwo (bo za pierwszym razem robiłam to przez sen) i pozwolę sobie trochę pokomentować.

Aune