Życie realne a wirtualne

Daraena

Oooo, rozumiem problem doskonale, właściwie to na własnej skórze... Hm, dlaczego Polska nie jest tak małym krajem jak mi się zawsze wydawało...

Anarie

Dokładnie, Daraeno, z ust mi to wyjęłaś... Chociaż, właściwie to jadąc motorem można w 4 godziny przejechać od granicy do granicy, ostatnio coś o tym było... Ale mniejsza z tym. W każdym razie ludzie udawali i udają dalej, ale takich jest coraz mniej na szczęście. No chyba że w miejscach do tego przeznaczonych, tak jak "moje" :P gry MMORPG Smile

Tam poznałam wielu wartościowych ludzi przenosząc jednocześnie kontakty na gg i inne komunikatory Smile

Daraena

U mnie zawiązywanie kontaktów to raczej fora... (tak, mówię konkretnie o jednej osobie :D ) od MMORPG stronię, choć np Diablo II Multiplayer to moje wieloletnie uzależnienie ;P

Avenn

Służę żywym przykładem. Od ponad 3 lat jestem fanem gier MMORPG. Miałem styczność z wieloma tytułami, ale tylko na dwóch zagościłem na dłużej. Trudno byłoby się nie zgodzić w jednej kwestii - aby pozostać przy danej grze dłużej, trzeba nawiązać w niej kontakty osobami, które będą nas przy niej trzymać. Troszeczkę traktując zabawę jako czat z nowo poznaną osobą. W moim wypadku takie korespondencje skończyły się tzw. zlotem i poznaniem naprawdę wspaniałych osobowości. Między innymi w taki sposób udało mi się połączyć zabawę w wirtualnym świecie, a zabawę w świecie realnym. I nie żałuję :D

Anarie

Avenn, a tak z ciekawości, jakie MMORPG? Podaj te dwa chociaż, na których to gościsz na stałe Wink

może się kiedyś spotkaliśmy?

Ashka

Właśnie, ja np. gram w WoW'a i poznałam w życiu realnym wiele osób spotkanych w grze, wliczając w to mojego lubego, który był najlepszym hunterem na naszym serverze :P

Aune

Ty się lepiej pochwal naszej wirtualnej rodzince, że chyba pierwszy raz piszesz posta o tak późnej porze Mr. Green

To już prędzej byłoby w moim stylu, albo DarkMoonlighta. Ewentualnie Camelotha (choć on preferuje bardzo wczesne ranki).

Avenn

Anarie

No to niestety, nie moje tytuły. Ja gram obecnie na Cerelain i Cyrodiil, kiedyś Bruinena idąca obecnie w rozsypkę i Jaruga, której już nie ma.

Peter

Ja, zanim zacząłem w zeszłym roku jeździć na koncerty i dzięki temu spotykać ludzi poznanych na forach, spotkałem w realu tylko osobę znaną mi wcześniej z sieci- dziewczynę, która wkręciła mnie w sesję RPG systemu opracowanego przez jej chłopaka Very Happy

Okazało się jednak, że średnio się do tego nadaję...

Na temat różnic między osobowościami wirtualnymi a rzeczywistymi u ludzi, których spotkałem nie mam za dużo do powiedzenia, ale chyba nie spotkałem nikogo, u kogo różnica w sposobie zachowania by mnie powaliła (czy to pozytywnie czy negatywnie). A na temat ewentualnej różnicy w moim przypadku lepiej wypowiedzą się inni Smile

EDIT 13.10.2009

Wczoraj przeglądając Wikipedię natrafiłem na ciekawy artykuł i link do eseju opisującego wydarzenie, któremu ów artykuł jest poświęcony.

W skrócie: w połowie lat 90. pewna dziewczyna dołączyła do wirtualnej rozgrywki w jednej z gier sieciowych. Zaczęła opowiadać swoją historię- twierdziła, że była finalistką konkursu miss Norwegii i studentką uniwersytetu w Oslo. Szybko stała się cenionym i lubianym członkiem społeczności, założyła swoją gildię w grze, a także stronę internetową poprzez którą komunikowała się z nowymi znajomymi.
Pewnego dnia przestała się logować. Na początku inni gracze nie przywiązywali do tego większej uwagi, bo wiadomo że raz ma się czas na grę a raz nie. Po jakimś czasie jednak rodzice dziewczyny, wiedząc że ta ma znajomych w sieci, trafili na jej stronę i zostawili dla współgraczy informację mówiącą, że dziewczyna, Karyn, zginęła w wypadku samochodowym. Był to szok dla innych graczy- pomimo że była to "tylko gra", Karyn stała się dla wielu kimś ważniejszym niż tylko jedna z postaci towarzyszących w wypadach po skarby. Z drugiej strony, jako że wiele osób miało zakodowane w głowie właśnie podejście typu "to tylko gra" trudno im było ubrać swoje uczucia w odpowiednie słowa. Wydarzenie to pokazało, że wirtualna znajomość zawarta z kimś podczas gry może przerodzić się w coś więcej i doprowadzić do zaistnienia silnego związku emocjonalnego. Gracze składali wirtualne kondolencje, a kod gry zmodyfikowano w ten sposób, że owe wyrazy pamięci stały się częścią programu.

Jednak po jakimś czasie, najwyraźniej już po powstaniu tego eseju wyszło na jaw, że Karyn była w rzeczywistości kimś zupełnie innym. Śledztwo ujawniło, że nie brała udziału w konkursie miss (zdjęcia na jej stronie nie przedstawiał jej) i nie studiowała na uniwersytecie w Oslo. Okazało się, że stworzyła sobie fikcyjną tożsamość.

Esej można przeczytać tutaj [link widoczny dla zalogowanych]
Jest po angielsku, ale napisany niezbyt trudnym językiem, więc zachęcam do lektury.

DarkSide

A ja poznałam mojego chłopa w internecie, dawno temu, kiedy byłam młoda i piękna (w sumie nadal jestem młoda i piękna :P Mr. Green

).
I tak zostaliśmy razem, ślub i te sprawy, potomków brak. :P

Dark Rose

To się mówi inaczej. "Kiedy byłam piękna i młoda... Teraz zostało samo "i"."

Wink

No ja w sumie dużo ludzi poznaję przez internet, w ten sposób poznałam właśnie wiele moich bardzo bliskich przyjaciół. Internet to dobra rzecz, o ile się wie, jak z niego korzystać i potrafi się rozróżniać rzeczywistość od świata wirtualnego.

Aune

A właśnie. Przypomniało mi się, Dark Rose, że śniłaś mi się ze dwa dni temu choć nigdy się nie spotkałyśmy. Szukałaś jakiegoś mieszkania czy cóś Smile

Peter

Dark Rose

Xupicor

Jedną z zalet forów, czy innych publicznie dostępnych archiwizowanych platform wymiany poglądów jest to, że można możliwie bezboleśnie (dla osób równie trudno jak ja zawiązujących znajomości - tzw. socjopatów... czy jakoś tak :P) nie tylko zawiązać znajomość, ale również poznać czyjeś poglądy i zainteresowania kompletnie bez wyjawiania czegokolwiek o sobie - po prostu czytając.
Ogromną zaś zaletą forów tematycznych (czy nawet gier rpg tekstowych/przeglądarkowych o których wspominała Anarie) jest możliwość poznania ludzi o podobnych zainteresowaniach oraz wyłowienia tych najbardziej wartościowych, interesujących i mających coś sensownego do powiedzenia. Internet dzięki temu potrafi zaspokoić nasze potrzeby intelektualne, możemy bowiem znaleźć platformę komunikacji z innymi ludźmi o podobnych zainteresowaniach i rzeczywiście sensownie i inteligentnie z nimi porozmawiać, wymienić poglądy, czy "konstruktywnie się pokłócić". Wink

Nie wiem jak Wam, ale mnie ciężko by było w najbliższym otoczeniu znaleźć osoby z którymi dało by się naprawdę ciekawie porozmawiać o wielu interesujących mnie tematach - internet mi to zaś umożliwia.

Osobiście poznałem już około kilkanaście osób z którymi wcześniej utrzymywałem kontakty przez internet i na dobrą sprawę nie żałuję. Szczególnie jednego spotkania, co Anarie? Wink

Czasem się tak zdarzy, że znajdzie się diament w ogóle go nie szukając.

Anarie

Cameloth

Ja tam wolę się spotkać realnie ze znajomymi, chociaż na razie jest ciężko bo mieszkam daleko od nich :/ Poza tym zawsze jak jest okazja na spotkanie się, meczyk w kosza czy akcja browar to staram się przybyć Smile

I tak np. w kilka miesięcy temu jechałem 300km na spotkanie z kumplami ze studiów do Opola tylko na 1 wieczór (akcja browar zakrojona na większą skalę :D ). Tak więc tutaj internet przegrywa na całej linii z normalnym spotkaniem się "na zewnątrz".

Peter

Zgadzam się z Tobą, Xupicor odnośnie ułatwiania nawiązywania znajomości. Ja sam mam z tym duże problemy w realu, wiec dla mnie to świetne rozwiązanie Smile

Żeby jeszcze ktoś spośród tych poznanych tak ludzi mieszkał w Poznaniu...

Cornelia

Od mojego ostatniego wpisu troszkę się w tej kwestii zmieniło. Na lepsze. Internet nie jest złyyy. Tylko trzeba umieć Wink

Ja przez neta zupełnie przypadkiem poznałam mojego obecnego przyjaciela, dość zabawna historia, niemniej... Realnie w życiu by to nie było możliwe i cieszę się, że dzięki netowi takie możliwości sie pokazują Smile